گلایه ای دوستانه  از رفیق هنرمندم علیرضا همّت عالی نژاد

(شعر مال سال ۸۰ است ، اما از شما وایشان چه پنهان ، امروز ه هم موضوعیت پیدا کرده است یه جورایی!!)

 

«همّت» عجب نباشــــــد با آن «نژاد عالی»!

حالی دگــــــــــــــر نپرسد از رنـــــد لا ابالی!

آری عجب نباشد دارد مگـــــــــــر چه نسبت

یک ساغـــــــــر بلورین با کوزه ای سفـــالی!

خوش بوده ام همیشه با انـدکــــــــی محبّت

بنده مثال «نی نی» مهـــــر و وفا «قاقالی»!

دور وفا ســـــــــــر آمد دوران دیگــــــــــر آمد

صحبت ز یـــار جانی شد قصّـــــــه ای خیالی

گفتیم بر رفیقــــــــان دیــــــدار پیشکش باد!

امّـــــــــا دریغ ودرد از یک زنگ خشک وخالی!

هر بار هم از ایشـــــــــــان قدری گلایه کردیم

با گونه گون سخنهــــــــــــا کردند ماستمالی!

خیل پژو ســـــــــواران با تخته گــــــاز رفتند

ماییم و اسب و گاری ، در گیــر ودار «رالی»!!

ماندیم وسخت ماندیم  رفتند وسهـــــل رفتند

ماندیم در اسافــــــــل رفتند تا اعـــــــــــالی!

***

ای دل ـ  دل غریبم  ـ بـــــــر بنـــــد بار وبندیل

گویا دگـــــــر نمانده است یاری در این حوالی

چـــــــون توپ تا فتادیم در چنگ طالــــــع بد

پرتاب کــــــرد مـــا را از نــــــــــوع بیسبالی!!

ای «بوالفضول» بس کن! چون سیمهای مغزت

زین متّصل ســـــــــرودن کردند اتّصـــــــالی!!

« مـــا را بضاعت این است گر در مذاقت افتد»

حسن ختام ما شــــد از «خواجه» نیک فالی...

 

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

(طنزی که هم اینک به دستمان رسید...!)

 

درباره ی طنز...

" نکته ی مهم در باره ی طنز نویسی، این است که اگر شما فقط یک نفر را به خنده وادارید، اگر فقط بر لبان یک نفر لبخند بنشانید و اگر فقط یک نفر را شاد و خندان کنید،....در کارتان گند زده اید!...چون معلوم است که نتوانسته اید بقیه را بخندانید!..."

                                      " جین پرت"