اخوانیات بوالفضول الشعرا! (2)
شنیدستــــــم رفیـق ما " رحیمی"
شد از فرط کرم ناگــــــــه کریمی!
به ناگه با رفیقــــــــان مهربان شد
به یک شب جملگی را میزبان شد
به منزل چید آنسان سور وسـاتی
کـــــــــه: إنّی لا رأیتُ فی حَیاتی!
درآمد از چه سو خورشید رخشان
که سر زد اینچنین کاری از ایشان!
کرامت شــــــــــد ز بهر او مسلّم
چه شد اینگونه شــــد، اللهُ اعلم!!
صد البته که کـــــار وی ثواب است
ثوابش نیــز بی حدّو حساب است
مبارک بــــــــــــــاد بر وی روزگاران
کــــه داد افطـــــــار بهر روزه داران
اگـــــــرچه مجلسی عالیست آنجا
دریغـــــــــا جای من خالیست آنجا
اگــــر چه از شما وسفـــــره دورم
هنـــــوز ای دوستان در فکر سورم!
در این حسرت من گــردن شکسته
کَنم مو از سر خــــود دسته دسته!
ز داغ اطمعــــه دلخونم ای دوست!
زهجر اشــــربه مجنونم ای دوست!
امید است آنکه او یک بـــــــار دیگر
دهــــــد بر دوستان افطــــــار دیگر
که مـن هم پیشه سازم زیرکی را
به جا آرم قضـــــــــای این یکی را!
چنان حمله کنم ســــوی غــذا من
کــــــه دل کامل درآرم از عــزا من!
چو شیری بر سر سفــــــره درآیم
دل "مهدی رحیمی" خـــون نمایم!
****
نپنداری مرا جز این سخــن نیست
که درد سور تنها درد مـــن نیست
غمی دیگــــــــــر به دل آماده دارم
غم "توحید اصغـــــــــــرزاده" دارم
شـــدم امشب به واقع کم سعادت
که ننمـــودم جنــــــــابش را زیارت
دلم هر چنــــد تنگ است از برایش
شدم مهجور ومحــــــروم از لقایش
سرودم شعرکی بی شرح وتفسیر
که باشـــــد پیش یاران عـذر تقصیر
امید است اینکــه امشب شعر بنده
درآن مجلس شود اسباب خنــــــده!
کند دیگر سعید ـ این شبه سعدی !ـ
وداعی تلـــــــــــــخ تا افطار بعدی!!.....
۱۰ دیماه ۷۷
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
(طنزی که هم اینک به دستمان رسید!....)
درباره ی طنز...
"ایجاز روح طنز است."
شکسپیر
"قرار گرفتن چیزها در جاهایی که متعلق به خودشان نیست،
طنز به وجود می آورد..."
"سامرست موام"
