!در ذمّ سیگار
سيگار عامل بروز يا تشديد بيش از 50 بيماري است- جراید
در ذمّ سیگار!
با اجازه‌ی شیخ اجل سعدی
آنکه هلاک خود(!) همی خواهد و من سلامتش
دل نکَند ز دود و دم هر چه کُنم ملامتش!
یک نخ و بعد مدتی دو نخ، سه نخ، دو بیست نخ
می کشد و نمی کشد غیر عذاب بابتش
خانه خراب یک هوس چو او نبوده هیچکس
سرفه و تنگی نفس گشته کنون علامتش
بوی بد دهان او چه نکهتی؟! نگو نگو!
از آن به وقت گفتگو، کس نکند اجابتش!
ز جسم و جان و پول خود ز بسکه بی خیال شد
کم شده استطاعتش ، خم شده سرو قامتش
به فندکی و پاکتی! به وضع پر فلاکتی
رود سوی هلاکتی، ، اگر چه نیست طاقتش
چو یک مرض به سوی او هجوم سخت آورد
کم آورد که کم شده توان و استقامتش
چه بد پیامدی است این ،چه عادت بدی است این،
مگر که همتش بَرَد، به سوی ترک عادتش
**
چنان ز بهر اقتفا برفت بوالفضول ما
که سعدی سخن سرا، خجل شد از فصاحتش!!
(طنزی که هم اینک به دستمان رسید...!)
کامنتهای منظوم!
نجوای کاشانی:
سلام ما به شما باد و هرچه فرمایید که ترک و فارس نداربد بس که زیبایید
به گاه گفتن جدّى چو آسمان ٍبلند به وقت کردن شوخی عمیق دریایید
زبانتان به ظرافت رسیده بی تردید چنان ظریف که از پشت واژه پیدایید
حضورتان همه جا هست و دوست می داریم محبتید کـــــــه پیوسته در دل مایید
تجدید مطلع!:
اگـــــــــــــــــر ز راه محبت اراده فرمایید همیشه از ســـر توفیق سرور مایید
چه می شود که از آن چشم نازنین پرداز به عاشقان نظــــر مرحمت بفرمایید
نیاز نیست شمـــا را به این تعارف و ناز که بی مبالغه زیبـــا شناس و زیبایید
دلم برای شمـــــا تنگ می شود گاهی که دیر دیر بـــــه وبلاگ بنده می آیید
بوالفضول:
هر آنزمان که به وبلاگ بنده می آیید برادرانه پی چــــــــوبکـــــاری مایید!
گذاشتم به حساب ظرافت سرکار! زبان ما و ظرافت؟ عجب! نفرمایید!
که گفت آش دهانسوز باشد اشعارم؟ درون کاسه- نترسید و- فوت ننمایید!!
صفای طبع شما شد صفای شعر و ادب که باغبان چنین گلشن مصفـــــــایید
ز نعره ی ادبی(!) گوش عالمی کر شد -شما که آگه از اصوات این مُدرنایید(!)-
در این میانه خدا خیرتان دهد که هنوز به گوش اهل ادب عاشقانه "نجوا"یید...