بوالفضول الشعرا

ای گل بهار آمد و خالی‌ست جای تو
خانه پر از خزان شده بی‌ خنده‌های تو

نام مرا بیا و دوباره صدا بزن
تا عید من سعید شود با صدای تو

تا پرکشد غریبی‌ام از بندبند جان
کو آن نگاه خرّم و مهرآشنای تو

توی اتاق غمزده‌ام بغض کرده است
ابری که دلخوش است ببارد برای تو

مادر، از آسمان پسرت را نگاه کن
تسکین دهد مگر دل او را دعای تو

غم می‌وزد به جانم و در دشت سینه‌ام
صد لاله داغ می‌شکفد در هوای تو

شبگرد کوچه‌های خیالم مگر شبی
کودک شوم دوباره، نهم سر به پای تو...

سرخوشم با نگاه سرشارت عشق، ای خوش‌ترین بهانۀ من
از پس سالیان دور و دراز همچنان شور جاودانۀ من

عشق ای گردش زمان و زمین با توام ای امانت سنگین، 
فارغ از کو‌ه‌های بی‌تمکین، بار تو ماند روی شانۀ من

نوجوانی و دفتری کاهی، یک‌طرف قلب تیرخورده و  شمع
 یک طرف چشم  خونچکان و غروب، زینت  شعر من، ترانۀ من!

از دل خاطرات من امشب، شاد و سرزنده می‌پرد بیرون
کودکی پرنشاط و بازیگوش، می‌دود در حیاط خانۀ من

آه...ای زندگی، چه بوده مگر، حاصل کل عمرم از تو به جز
کودکی‌های عاشقانۀ من، عاشقی‌های کودکانۀ من ...

#سعید_سلیمان_پور

امشب به این حرم، به دل ما خوش آمدید
غم‌های محترم، به دل ما خوش آمدید

با اشک و آه و داغ به منزل رسیده‌اید
یاران همقدم، به دل ما خوش آمدید

پادررکاب حضرت ام‌الائمه‌اید 
ای خیل  محتشم، به دل ما خوش آمدید

بانو،  ببخش، ماحضری غیر درد نیست
فارغ ز بیش و کم، به دل ما خوش آمدید

آه ای بهار خسته‌تن از   لطمۀ خزان
با کاروان غم، به دل ما خوش آمدید

با قلب شرحه‌‌شرحه و با داغ نو‌به‌نو
با آه دم‌به‌دم،‌ به دل ما خوش آمدید

ای حرمت بهار و گل و آب و آینه
بانوی بی‌حرم، به دل ما خوش آمدید

#سعید_سلیمان_پور

مرا  ز دل همه    عشقِ امیر می‌جوشد 
بیا؛ ببین که از این خُم، غدیر می‌جوشد 

بیا؛ ببین که چه مستانه عشق می‌بازد
به پای عشق فتاده‌ست و سر می‌افرازد

دلم شراب، دلم خُم ،دلم صَبوحِ الست
دلم دلم دلِ شیدا، دلم دلم دلِ مست

لقایِ ساقیِ ما خود شرابِ مشتاقی‌ست
چه جای خواستنِ آب کوثر از ساقی‌ست

بخوان علی را، آن عون در نوائب را
بخوان علی را، آن مظهرالعجائب را

بخوان علی را بعلُ ‌البتول را، ای دل
بخوان علی را نفسُ ‌الرسول،  را ای دل

علی علی علی ای جلوه‌گاه یزدانی
علی علی علی ای حجت مسلمانی

علی علی علی ای سَطوت خداوندی
به جان خصم خداوند  لرزه افکندی

علی علی علی ای  میر صَفوت اللهی
گدای درگه  تو بر جهان کند شاهی

پناه امت و یعسوب دین، امام علی
نماد الفت و تفسیر اعتصام، علی 

علی تجسم رحمت، علی تجسم جود
علی وداد،  علی  مظهر صفات  ودود

غدیر، پرتوی از مهر  جاودان علی است
غدیر، قطره‌ای از بحر بی‌کران علی‌ است

غدیر آینۀ حق‌نمای تاریخ است
غدیر فصل بصیرت‌فزای تاریخ است 

خم غدیر که مستی‌فزای عشاق است
پر از صبوح الست و شراب اشراق است

بیا به باغ ولایت بخوان از این دستان
که عطر نام علی می‌وزد از این بستان

دلت دلت دلت تمامی عشق

شهید شو به نام  نامی  عشق

شهید شو، بمیر و زنده‌تر شو

پرنده‌ بوده‌ای، پرنده‌تر شو

شهادت است و حُسن انتخابی

شکفته در  دعای  مستجابی

میان خون، ولادتت مبارک

دلاورا، شهادتت مبارک

برای عشق خویش برگزیدت

خدای تو شهید آفریدت

به کف بنه دل شقایقی را

به ما سپار داغ عاشقی را

دلت دلیل راه ماست، سردار

پر از شمیم کربلاست، سردار

تو را قسم به داغ عشق،  یارا

به لاله‌ها رسان سلام ما را...


#شهید_سردار_قاسم_سلیمانی

ای درّ یتیم عالم‌افروز
عشق از قبل تو گوهراندوز

آدم که ز خاک دیده وا کرد
از خاک ره تو توتیا کرد

آورده‌ای از خزانۀ غیب
رخشان گهری که فیه لاریب

تا روی تو گشت مهرگستر
شب رفت و فرونشست آذر

حسنت که نمود طاق ابرو
شد طاق شهی شکسته از او

اصنام به خاک بوسه دادند
در پای تو ای صنم فتادند

خواندند فرشتگان واله
صلْوات علی النّبی وَ آله

در جلوه شده فروغ سرمد
از طلعت رویت ای محمد(ص)

میلاد مسعود پیامبر عزیزمان حضرت محمد مصطفی(ص) و مولایمان امام جعفر صادق(ع) مبارک باد   
 

آمدی امشب سراغی از منِ تنها بگیری
مرحبا ای غم،بیا تا در دل من جا بگیری

آمدی تا تکیه‌ها را تک‌‌به‌تک حیران بگردی
عاقبت در کلبۀ احزانِ من مأوا بگیری

آمدی تا دست در دستم نهی و همره من
تا سحر با چشمِ گریان ذکر «یامولا»بگیری

آمدی تا با دل تفدیده و لبهای عطشان
یاد صحرایی کنی؛ از چشم من دریا بگیری

آمدی تا همچو آهِ سوزناکِ شعر «نیّر»
یک شرر سر برکنی، در خرمن دنیا بگیری

ناگهان در لوح جانم طرحی از غربت نگاری
داغ اگر کم داشتی، از  «عصر عاشورا» بگیری

«یا علی» گفتی که برخیزی،نرو ای غم خدا را
 «یا حسین»ی گو مگر در سینۀ من پا بگیری

با غم فرزند زهرا(س) داده ای صیقل دلم را
اجر خود را روز حشر از حضرت زهرا(س) بگیری

 نوحه سر کن ای غم،  امشب ماتم  اهل حرم را
یاد اصغر(ع) کن، بسوزان بند-بندِ «محتشم» را

شکوه نام بلند تو جاودان بادا
فروغ مهر تو روشنگر جهان بادا

ز خاک پاک و گهرخیزت ای بهشت زمین
زمین دلکش تو رشک آسمان بادا

فرازمندیِ بخت هماره روشن تو
چو ماهِ بر شده، همدوش روشنان بادا

ز زیب و فرّ تو تا بوده داستان بوده
ز ارج و جاه تو تا هست داستان بادا

بهار همدلی و مهرورزی‌ات مانا
هماره گلشن مهر تو بی‌خزان بادا

در این چمن که پر از لاله‌های گلگون است
هزار بلبل شیدا ترانه‌خوان بادا

تو یادگار دلیران و رادمردانی
که یادشان همه دم روشنای جان بادا

همیشه نام و نشانت خدایی و جاوید
به پرچم تو ز نام خدا نشان بادا

هر آنکسی که تو را دشمن است و دشمن‌یار
به زیر پای تو درمانده و نوان بادا

هر آنکه ژاژ درائید در نکوهش تو
به جای یاوه ورا خاک در دهان بادا

هر آنکه خواست نشان خدنگ آشوبت
خمیده در خم آشفتگی، کمان بادا

تو را ز دشمن پست و گزند نیرنگش
خدای پاک و ستوده نگاهبان بادا

نیایشی که تو را کرده چرخ پیر این است
که بخت روشن و فرخنده‌ات، جوان بادا

مرا که چامه ز مهرت سرودم ای ایران
همیشه نام بلند تو بر زبان بادا

    سفرنامه پست مدرن

                                        (نقیضه)

طبع بی ذوق توی حسم زد

دید پنهان درون یک کمدم

میخ سگ صاحب کمد بیرون...

«به کجایی که می رود به خودم»

در جدال   لباس و نفتالین

«میخ یعنی خودت چه می کردی»

پدر صاب بچه را ای میخ!

با فشار خودت در آوردی!

در اتاقی که من نمی دیدم

یک صدا گشت بی دلیل کلفت

توی چشمان پر هراست آخ!

شوهرت...- مردک سبیل کلفت-

شعر ذیل  را تقدیم کرده ام به ناصر فیض عزیز و اولین کسی هم که شعر را برایش خوانده ام خود اوست و با کسب اجازه از محضرش اینجا ذکر می کنم.

امسال در دیدار شاعران با رهبر معظم انقلاب ناصر فیض  شعری با ردیف علیرضا قزوهخواند-در حضور خود جناب قزوه-  بعد  شاعرانی نیز به استقبال او (یا قزوه؟) رفتند و قزوه سرایی ها آغاز شد!البته استقبال من از ناصر فیض شدیدتر بود و باعث شد که ردیف هم تحت تاثیر قرار بگیرد!البته تر  واضح و مبرهن است که ارادت من به ناصر فیض عزیز امروزی نیست! کلیک (داخل پرانتز عرض کنم که علیرضا قزوه نیز از شعرای مورد علاقه ی  من است و به نظرم یکی از بزرگترین شاعرانی است که امروز داریم به ایشان هم دورادور  ارادت دارم.)خب حالا برویم تا شما را به فیض برسانم به شرح ذیل!:            

                                                         ناصر فیض!

خوشدل و خوش‌نهاد، ناصر فیض           

خوشگل و باسواد، ناصر فیض

 تیپ او «پیت» را به یاد آرد              

نسخه‌ای از «براد»، ناصر فیض      

 نیست هرگز تپل-مپل چون ما           

هیکلش چون مداد ، ناصر فیض

 رفت روی ترازوی حمام            

نصف مهدی‌نژاد، ناصر فیض

 بهر دل‌های سوخته گشته‌ست         

شعر طنزش پماد، ناصر فیض

 توی خودکار ضدّیخ ریزد           

دشمن انجماد، ناصر فیض

 در ردیف علیرضا قزوه           

شعر گفته زیاد، ناصر فیض

 از مریدان او جهان پر شد          

بهر رندان مراد، ناصر فیض

 می کند توی حلقه ی رندان          

دائماً انتقاد ، ناصر فیض

 چند سالی‌ست توی دفتر طنز          

کرده بر پا ستاد، ناصر فیض

 در هنر، خلق تَه-مهِ درّه           

رفته روی چکاد، ناصر فیض

 در گلستان بویژه گرمابه           

یار عبدالجواد، ناصر فیض

 عاشقانش هلاک  امضایش          

شهره در هر بلاد، ناصر فیض

 شعر او رفته تا به موزۀ لوور          

شاعر عهد ماد، ناصر فیض

 لوح تقدیر باستانی داشت          

با خط کیقباد، ناصر فیض

 بوده پیش عبید زاکانی           

مدتی  طرح کاد، ناصر فیض

 روی دیوان سوزنی دیدم:            

اثر زنده‌یاد ناصر فیض!

 بادی آمد، نشست  ناصر فیض          

رد که شد، ایستاد  ناصر فیض

 باد را بعد از آن به هجو کشید           

عینهو برق و باد، ناصر فیض

 قبض و بسطی‌ست توی احوالش    

گیرِ تنگ و گشاد، ناصر فیض

 هر که را هر چه وعده کرد آخر          

برد  کلاً ز یاد، ناصر فیض

 به کما رفت تا دو سطر آورد          

به بیاض از سواد، ناصر فیض

 ساخت چاقو ولیک بی‌دسته           

گرچه بود اوستاد، ناصر فیض

یک‌شب آمد به خواب او اُملت            

دسته در او نهاد، ناصر فیض

دهنش را عوض نکرد آخر             

دهنش زنده باد، ناصر فیض

#سعید_سلیمان_پور

 

 ... و اما غزلی عاشورایی در "چی چست" : اشک ماندگار   

     سيگار عامل بروز يا تشديد بيش از 50 بيماري است- جراید

                               در ذمّ سیگار!

                                            با اجازه‌ی شیخ اجل سعدی

آنکه هلاک خود(!) همی خواهد و من سلامتش

دل نکَند ز دود و دم هر چه کُنم ملامتش!

یک نخ و بعد مدتی دو نخ، سه نخ، دو بیست نخ

می کشد و نمی کشد غیر عذاب بابتش

خانه خراب یک هوس چو او نبوده هیچکس

سرفه و تنگی نفس گشته کنون علامتش

بوی بد دهان او چه نکهتی؟! نگو نگو!

از آن به وقت  گفتگو، کس نکند اجابتش!

ز جسم و جان و پول خود ز بسکه  بی خیال شد

کم شده استطاعتش ، خم شده سرو قامتش

 به فندکی و پاکتی! به وضع پر فلاکتی

رود سوی هلاکتی، ، اگر چه نیست طاقتش

چو یک مرض به سوی او هجوم سخت آورد

کم آورد که کم شده توان و  استقامتش

چه بد پیامدی است این ،چه عادت بدی است این،

مگر که همتش بَرَد، به سوی ترک عادتش

**

چنان ز  بهر اقتفا برفت بوالفضول ما

که  سعدی سخن سرا، خجل شد از فصاحتش!!

(طنزی که هم اینک به دستمان رسید...!)

                                کامنتهای منظوم!  

نجوای کاشانی:

سلام ما به شما باد و هرچه فرمایید                   که ترک و فارس نداربد بس که زیبایید

به گاه گفتن جدّى چو آسمان ٍبلند                      به وقت کردن شوخی عمیق دریایید

زبانتان به ظرافت رسیده بی تردید                       چنان ظریف که از پشت واژه پیدایید

حضورتان همه جا هست و دوست می داریم          محبتید کـــــــه پیوسته در دل مایید

تجدید مطلع!:

اگـــــــــــــــــر ز راه محبت اراده فرمایید                 همیشه از ســـر توفیق سرور مایید

چه می شود که از آن چشم نازنین پرداز             به عاشقان نظــــر مرحمت بفرمایید

نیاز نیست شمـــا را به این تعارف و ناز               که بی مبالغه زیبـــا شناس و زیبایید

دلم برای شمـــــا تنگ می شود گاهی               که دیر دیر بـــــه وبلاگ بنده می آیید

 بوالفضول: 

هر آنزمان که به وبلاگ بنده می آیید               برادرانه پی چــــــــوبکـــــاری مایید!

گذاشتم به حساب ظرافت سرکار!                  زبان ما و ظرافت؟ عجب! نفرمایید!

که گفت آش دهانسوز باشد اشعارم؟            درون کاسه- نترسید و- فوت ننمایید!!

صفای طبع شما شد صفای شعر و ادب          که باغبان چنین گلشن مصفـــــــایید

ز نعره ی ادبی(!) گوش عالمی کر شد          -شما که آگه از اصوات این مُدرنایید(!)-

در این میانه خدا خیرتان دهد که هنوز            به گوش اهل ادب عاشقانه "نجوا"یید...

شاهد آفلاین!

                                                   "شاهد آن نیست کـــه مویی و میانی دارد                                 بنده ی طلعت آن بـــــــــــاش که آنی دارد"

                            با اجازه ی خواجه!

شاهدon   نیست!....که مویی و میانی دارد؟؟

بنده ی طلعت آن باش که  on ی  دارد!

شاهد on  نیست!.... که   pm بفرستد مارا؟

یا که از        ID بنده نشانی دارد؟

شاهد  off  است و  ز مو یا ز میانش چه ثمر

چون که بی webcam  خود روی نهانی دارد!

اي خوش آن دوست که با ميل و مسنجر همه شب

خوشتر از باد صبا  ، نامه رساني دارد

خرّم آنکس که به دور از نظر کاربران

بهر چت کردن خود دنج مکانی دارد!

یا که با دلبر دلخواسته ای دورا دور

خلوتی خواسته در نیمه شبانی دارد!

یا که از صورتک بوسه به هنگامه ی چت

گاه و بیگاه لب بوسه ستانی دارد

انفعالاتي اگر گشت پديد از چت  او

با نگاري فعلاتن فعلاني دارد!

**

دوش دیدم که به جنّت بنشسته است عبوس

"خواجه" در زیر لبش  آه وفغانی دارد

گفتمش خواجه بگو اینهمه اندوه ز چیست

ای که اشعار تو از غیب لسانی دارد

بکشید آهی و فرمود  که : خیل شعرا

بوالفضول الشعرا   نام جوانی دارد!

قصد دیوان مرا کرده و پنداشته است

این  روانی به عبث ،   طبع روانی دارد

چون خدا روز قیامت به حسابش برسد

بنگر او را که چه جزغاله زباني دارد!

بوالفضولي گر از اين است که ايشان دارد

با غ طنز از دم او طرفه خزاني دارد!

گفتم : اي طوطي حق! نادره ي دورانها!

اي که هر بيت تو در خويش جهاني دارد

صاحب سفره تو هستي و از اين بيش مرنج

سائلي گرسنه گر ديده به خواني دارد

بوالفضولانه پي شادي خلق است و به کف

بهر تاراندن غم تير و کماني دارد

بي امان  هر که  امان  غم مردم ببُرد

از غم و دلهره ی حشر امانی دارد

 و اما " يلدابازي" ...

                  به یاد  گل آقا ...

        (به مناسبت ۱۱ اردیبهشت، سالروز آسمانی شدن گل آقای ملّت ایران)

تو دل پاییزیمون مثل بهاری گل آقا!

          واسمون شکوفه ی شادی میاری گل اقا!

         هنوزم باغبون شادی این جماعتی

         رولباشون گل لبخند میکاری گل آقا!

         واسه ایرونی جماعت هنوزم که هنوزه

         داداش و قارداش و کاکو و براری گل آقا!

          تو دل ملّتی  که عمری گل آقاشون بودی

          می دونم که تا همیشه موندگاری گل آقا!

         شاغلام،غضنفر و ممصادق وعیال ،همه ش -

         کارشون بی تو شده گریه وزاری گل آقا!

         هیشکی نیس که دود بده سبیلای شاغلامو

         طفلکی دپرسه و توی خماری گل آقا!

         چی بگم آخه به این چن تا عوام بی سوات

         می بینم وقتی که اشکاشونو جاری گل آقا!

         الکی میگن: تو مُردی!ولی من خوب میدونم

         تو بهشت زنده ای و مشغول کاری گل آقا!

        عین اینجا که بودی؛ با دوکلوم حرف حساب –

         بازم اونجا هفته نامه در میاری گل آقا!

        شنیدم اونجا " عبید" اومده سر دبیرته

میگیره کلّی ازت اضافه کاری گل آقا!

واسه اینکه "سوزنی" دسته گلی به آب نده

اونو کردی مسوول بخش اداری گل آقا!

"اشرف الدین" تو روابط عمومی مشغوله

 "دخو" هم تو قسمت حسابداری گل آقا!

        شنیدم فرشته ها هی میذارن سربه سرت

        هی میرن میان میگن : سوفاف نداری گل اقا!؟

        می دونم توی بهشت سوژه فت وفراوونه

        باز قلم دستته دنبال شکاری گل آقا!

         رفقا به پیشوازت اومدن بهت میگن:

         می دونستیم مارو تنها نمیذاری گل آقا!

"فینگیلی" "زالاس" "فلانی" همه یارای قدیم

         تو بغل گرفتنت به رسم یاری گل آقا!

        اینطرف "بلبل گویا" داره چهچه می زنه

        اونطرف بال می زنه "خروس لاری" گل آقا!

         توی قاب دل مردم می مونه تا به ابد

        یاد تو مثل یه عکس یادگاری گل آقا!

        غیر دوری شما تو دلمون ملالی نیس

        که اونم با یادتون میشه فراری گل آقا!

        به تموم رفقا سلام مارو برسون

        یه سلام پر از وفا ودوستداری گل آقا!

        دستتم که خوب شده دیگه بهونه نداری

        پس فراموشت نشه نامه نگاری گل آقا!

        بیش از این  مصدّع وقت شریفت نمی شم

        قافیه برام آورده "بدبیاری" گل آقا!!

        باس ببخشی که نشد لایق تو شعری بگم

       "بوالفضول" موند و یه دنیا شرمساری گل آقا!

..............................................................

اسامی مستعار طنز پزدازان:

فینگیلی : زنده یاد مرتضی فرجیان

زالاس : شادروان سیّد محمّد(ناصر) اجتهادی

فلانی:  مرحوم استاد ابوتراب جلی

بلبل گویا: مرحوم مهندس محمد علی گویا

خروس لاری: مرحوم استاد ابوالقاسم حالت

همه ی این زنده یادان  توفیقی بودند و بعد گل آقایی شدند!( جز مرحوم" ناصر اجتهادی" که در اوایل دهه ی شصت به دیار باقی شتافت و عمرش کفاف نداد تااز دیشلمه ی گل آقایی نصیب برد!)

.........................................................................................................

عبید و سوزنی : بی نیاز از معرفی!

اشرف الدین : مرحوم سیّد اشرف الدین حسینی معروف به نسیم شمال

دخو: علّامه ی فقید مرحوم دهخدا