بوالفضول الشعرا

 دو غزل پوست مدرن از بوالفضول!

                        غزل پوست مدرن ۱

تـــــو تلپ  مــــن تلپ ته  کافــه ، عطـــــــــر یک بوسه در جوارح من

تق تق ضربه ای به درب موال، اِهه(1)...تو- بعد لحظه ای – اِهه...من!

 -مرگ بر موش! -مرگ موش کجاست؟ منم آن موشکی که می مرگم

گربه بی شورت می دود سویم(۲) ، و یکی قهقهه..هه هه.... هه هه من!

 خلط شیرین مبحث سینه ، («سینه» را صاف می کند دختر)

-این تویی اکسپکتورانت(۳) غزل؟

                               ... و چنین می شوی تو واله من!

گاوِ خر چشمِ خوک گوش منم(۴) ، هندوی بی کلاس، آدم باش!

(...که شدم له به زیر سُمهایم ،گند زد بــاز  لاشه ی له من!)

باز هم روی برج میلادم ، دست در دست مرگ می رقصم

می زنی داد: پر بزن یابو!، پاسخ من،سه نقطه...] خر خودتی!]

تو تلپ من تلپ به گوش به گوش  ، گوشوار تـو از لبم آویخت

آخرین لحظه گوشی ات نالید، جان بدر بردی از سوانح من!

..............................................................................                        

(1): سرفه ي تحذير!-  با صوت طبيعي ادا شود

(۲):در روياهاي مرد مرده هميشه بچه گربه اي به سويش مي دويد و از او دور مي شد"

                                                                جي.اف.هالوسکي

(۳): Expectorant

(۴):اقتباسي آزاد از مصرع:

                                  "جوجه خره، گاو منه..."

                   غزل پوست مدرن ۲

               شعر ترسناک! (۱)

شکستـــــــه بادبانم از هجــــــوم بــــاد می ترسم

 به کشتی-بی خیال دال- چون سَنباد(!) می ترسم!

نمی ترسی نترس،اینجا دموکــــــــراسی بوِد حاکم

نگو هی: از چه می ترسی؟ دلم می خواد می ترسم!

مرا دیدی زدی فریــــاد: او مــــــــــــای لاو! می آیی؟

تو را دیدم زدم فریــــــاد: او مـــــــای گاد! می ترسم!

(چه فریادی چه کشکی؟ من کــــــه فریادم نمی آید

که من در موقع ترس از خــــــــــود فریاد می ترسم!)

در اکشن های دیروزی چنـــــــــــان غرقم که امروزه

ز جمشید آریــــــا حتی سعیــــــــد راد می ترسم!

دوباره در دلــــــم جــــا کرده ترس از ارتفـــــاع اینک

که از معشـــــــوق بالای یک و هشتاد می ترسم!

سیه چشم و کمرباریک هم گر بـــــــــود  ، واویلا!

نمی دانم چـــــــــرا از این قبیل افراد می ترسم

نپرس از من: چرا در کیش زی ذی مسلکان باشی؟

مگر من نیستم "کیشی" ، خب از "آرواد" می ترسم!!

مرا دیسک کمـــــر باشد از آن در مجلس شادی

ز شش هشت و عموما ریتم های شاد می ترسم!

تویی پردل که مشتاق گـــــــروه راک "ایگلز" ی (۲)

منم بزدل که از گنجشکک فرهـــــــاد می ترسم!

ندارم اعتیاد امـــــــــــا ز شـــــــــوق شربت تریاک

از اینکه ناگهـــــــــان روی شوم معتاد می ترسم

اگر چه مدتی قــــــــــــــر داد و بعدا باد او خوابید

هنوز از عشوه هـــــــــای دوم خرداد می ترسم!

اگر چه نیمه ی  پنهـان من پاک است و باکم نیست

هنوز از لحظه ی رو کردن اسنــــــــــاد می ترسم

از ایــــــــراد سخنرانــــی پر ایـــــــــراد می ترسم

اگر چه توی شعــــــــر من عدالت می کند بیداد

من از این داد  هم - ای داد و ای بیداد- می ترسم!

 دلم خواهد شـــــــــود آزاد امــــــــا دیده ام گوید:

من از خنجر که نیشش باشد از فولاد می ترسم!!

نشد شعرم شود جفت سیاست چون به هر بیتی

عروس طبع من زر زد که :  از دامــــــاد می ترسم!

...................................................................

(۱):در وبلاگ مرد رندو در اقتفای غزل ایشان چند بیتی کامنت گذاشتیم  و بعد ابیاتی هم اضافه کردیم تا ترس طبعمان بریزد!

(۲): Eagles -عقابها - گروه معروف موسیقی راک در دهه ی هفتاد میلادی

 (طنزی که هم اینک به دستمان رسید...!)

ابیاتی شیوا از استاد نجوای عزیز و ابیاتی ناشیوا -در پاسخ ایشان- از خودمان!

نجوای کاشانی:

البته این سلام به آقــــــــای بوالفضــــول         هرچند گشته یک کمی از دست ما ملول
ما دامن ارادتمــــــــان بسته بر کمـــــــــر          وز آن نمی کنیم به این ســــادگی عدول
گیرم کــــه حضرتش ننماید به مـــــا نگاه          مـــا می کنیم جیره ی یومیه را وصـــــول
از بس که آمد و شد مان می شود به روز        خورشید کرده درافــــــــــق مهرمان حلول
از طنز هــــای رنگ به رنگ جناب دوست         محظوظ می شویم ، کماکان،علی الاصول
از شعر هـــــای وسوسه انگیز و دلنشین         گاهی به حد مسخ شدن می خوریم گول
این گربـــــه هــــا چقدر ملوسند و دلپذیر          آدم ز دلرباییشـــــان می شود خجــــــول
یک دل نه صد دل عاشق دم هایشان شدیم    "مجنون " به عقل آمده ، یا معشر العقول!
در تنگنــــــای قافیــــــــــــه گیریم ، لاجرم          داریم میکنیم درین ژرف هـــــــا افــــــــول
از سن و سال خویش خجالت کشیده ایم        هرجا که گشته سفته ی احساسمان نکول
..............
با عشـــــــــق دیگران نتوان داشت ارتباط          تنها مگــــــر که صاحب ِرخصت کند قبــــــول

بوالفضول:

کی گفته گشته ایم ز دست شمــا ملول؟          نامش بگو که من کنمش سکه ی یه پول!!
باشیر اندرون شدو با جـــــان بدر شــــود...          آمیخته است مهـــــــر تو با جان بوالفضول
خواهي که حدّ آن بشناسي برو بيـــــــــار         از بهـــــــــر وزن کردن اين عشق ، باسکول!!
تا "گلستان شعر و ادب"شد از آن تــــــــو           طبع تــــــو ملک شعـــــــــر در آورد در تيول
يک استکــــــان زديم ز صهباي شعــــــر تو           مـــــــا را گرفت و کرد به يک لحظه لول لول
در تنگنــــــــاي قافيه ام ليک بـــــــــــاز هم            پيدا کنم موارد ديگـــــــــر بــــه ضرب زول(!) (1)
(تا طبع بنده رفت به پل ،داد زد ز جـــــــان:           ول کن داداش! ضربه ي فني شدم، قبول!)

..........
(1): "زور" ما شبيه "زور "بچه ي دو ساله س!

يک پوزش اساسي نيز از دوستان، که اين روزها به علت مشغله هاي فراوانه(!) کمتر مي توانم بهشان سر بزنم، سر فرصت جبران خواهم کرد اساسي!ان شاءالله