بوالفضول الشعرا

در روز اگرچند به هجر تو گرفتار -                          ای سفره افطار!

جويیم وصال تو در آغاز شب تار                            ای سفره افطار!

تا مهر فرو رفت، ز پی، ماه برآید                            از تو خبر آید

ما مهر تو را مدت یکماه خریدار!                             ای سفره افطار!

هرچند که در منزل ما نیز نکویی                            بس خوش‌بر و رویی

خوشتر که رسَم من به تو در منزل اغیار!               ای سفره افطار!

تو معرکه و تیغ و سنان،قاشق و چنگال                 من، لشکر قَتّال!

تا کوس اذان بشنوم آمادۀ پیکار!                          ای سفرۀ افطار!

از جلوۀ تو عشق فسونکار، فراموش!                     شد یار، فراموش!

خوش‌طعم‌تراز عشقی و خوشرنگ تر از یار!             ای سفره افطار!

در دیس تو از مرغ دگر نیست نشانی                      از فرط گرانی

صدحیف که امسال سبک‌تر شدی از پار!                 ای سفره افطار!

با اینهمه سهمی ز خود الساعه جدا کن                  نذر فقرا کن

رنگین نشو از خون دل گرسِنه؛ زنهار!                     ای سفره افطار!

براعت استهلال!

رفتم سر بام و چونکه رخ کرد هلال

دل گفت:«تنت چو او بگردد امسال!»

(در اول قصه، آخرش را دیده‌ست

احسنت بر این «براعت استهلال»!)

قرار شد بکنی درد ما دوا، دارو!

ولی چه سود؟ نخوردی به درد ما، دارو!

چه خوب نسخه ما را سه سوته پیچیدی

صدآفرین به تو، احسنت، مرحبا، دارو!

چرا عذاب دهم بی‌تو جسم و جانم را

بهل که روح من از تن شود جدا، دارو!

مگر ز کشور ما جای بهتری دیدی؟

بگو که از بر ما رفته‌ای کجا، دارو؟!

تو را قسم ندهم خود به جان بیماران

که نیست پیش توشان ارزش و بها، دارو!

تو را به جان مدیران مرتبط با تو

بیا که بی‌تو زکف رفت جان ما، دارو!

دوباره نطق مدیر و گزارش خبری!

دوباره مبحث تحریم و مافیا، دارو!

بگو دل چه‌کسی این میانه می‌سوزد

به حال زار مریضان بی‌نوا، دارو؟!

بدل به زهر شو و زین غمم خلاصی ده

چه فرق می‌کند الساعه زهر با دارو!

نیامدی سروقت آخر و عموجان رفت!

رسیدی اما در مجلس عزا، دارو!

تنم به ناز طبیبان نیازمند شده‌ست

سپس به چشمه‌ای از غمزه شما، دارو!

برای یافتنت گشتم آنقدر که شدم

به چند درد دگر نیز مبتلا، دارو!

ز اخم و تخم دواخانه‌چی چه گویمت آه

در آن زمان که بخواهم از او تو را، دارو!

اگر چه با من و امثال من غریبه شدی

خشوع می‌کنی از بهر آشنا، دارو!

«کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم»

ز دست رفته و افتاده‌ام ز پا، دارو!

بیا ز راه و سپس مژدگانی از من گیر

تراول و سند و سکه طلا، دارو!

اگر قبول نداری، بگو که از سر شوق

به پیش پای تو جان را کنم فدا، دارو!

 آمدی خوش آمدی ای دلبر شیرین مقال                      اعتدال ای اعتدال!

آی و افراطی گری ها را ببر زیر سؤال!                       اعتدال ای اعتدال!

توی بازی سخت پیچاندی حریف مست(1) را                بردی آخر دست را

در ربودی توپ را، چون کرد داور «جامپ بال»!(2)        اعتدال ای اعتدال!

تا شدی پیروزِ میدان، هان نگردی این‌زمان                   وامدار این و آن

دوستی‌های جناحی را خدارا بی‌خیال!                      اعتدال ای اعتدال!

گفته‌ای فهرستی از شایستگان در دست‌توست          آفرین،دستت درست!

بی‌حضور نخبگان توفیق تو باشد محال                       اعتدال ای اعتدال!

چشم ما را کرده‌ای روشن ز  تدبیر و امید                  دلبر صاحب کلید!

کوری چشم عدوی زشت‌کار و بدسگال                     اعتدال ای اعتدال!

طالع نحسی ز دعواهای حزبی شد پدید                    جان ما بر لب رسید

فال ما فرخنده کن ای دلبر فرخنده فال                     اعتدال ای اعتدال!

از سیاسی بازی یک عده، ملت  تلخکام                     لطف عالی مستدام

وا رهان ما را از  این هنگامه و جنگ و جدال              اعتدال ای اعتدال!

تفرقه هر دم که بر کشور امیری کرده‌است               حال‌گیری کرده‌است

پس بزن با همدلی او را حسابی ضدّحال!                  اعتدال ای اعتدال!

آن یکی با اختلاسش پول ملت را که برد-                   با خیالی تخت خورد!

می‌کند بی‌استرس الساعه دندان را خلال!                 اعتدال ای اعتدال!   

این یکی بار خودش را بسته در این اقتصاد                 عامل  رانت و فساد 

می‌چپاند پول  بیت‌المال را توی جوال!                        اعتدال ای اعتدال!

گر تویی مرد عمل، این گوی و این میدان، بیا                جنگ کن با مافیا    

معتدل دیگر نباش اینجا و گوشش را بمال(!)                اعتدال ای اعتدال!

تا نباشی،  مملکت را نیست امّید فلاح                        زین جناح و آن جناح       

دم غنیمت دان که فوری بگذرد این چار سال              اعتدال ای اعتدال!

از برای مشکلات آن روز دادی  راه حل                      حالیا وقت عمل!

با عمل تکمیل کن کار خود ای  صاحب‌کمال!                اعتدال ای اعتدال!

پول ملّی را تورّم توی میدان نبرد                              سکّۀ یک پول کرد!

اعتبار و اقتداری بخش از بهر ریال                             اعتدال ای اعتدال!

گرچه می‌باشد جوان در آرزوی ازدواج                       مانده طفلک هاج و واج

عاشق‌است اما بدون مسکن و بی‌اشتغال                  اعتدال ای اعتدال!

اقتصاد مملکت را طرح‌های نو بیار                             کن تورّم را مهار

تا نگردد هیچ کس شرمندۀ اهل و عیال                     اعتدال ای اعتدال!

توی کابینه چو کردی نخبگان را دست‌چین                  شاعران را هم ببین!

کن «وزیر طنز»، مخلص رابه عنوان مثال!                   اعتدال ای اعتدال!

.

 (1):منظور مست از غرور است نه چیز دیگر!

(2): Jump Ballداور، توپ را در آغاز بازی بسکتبال به هوا می‌اندازد تا یکی از  دو بازیکن دو تیم که زرنگتر است، آن را در هوا بقاپد!( به قول زنده یاد اخوان ثالث:«قافیه را از زیر سنگ هم که شده باید در آورد!»)

                                                                                             تهران امروز- ۱۶ تیر۹۲