بوالفضول الشعرا

آن شنیدستم کــــه یک قلّاده گــــــرگ               اینچنیــــــــــن می گفت بـا بابا بزرگ:

ای فـــــــــــــــدای هیبت آن پــــوزه ات              مـــــــــــن  هلاک آن طنیــــن زوزه ات

ما غلافیم و تـــــــو شمشیری هنــــوز               گرچــــه پیری عینهــــــــو شیری هنوز

گرچه یک سالی  است عینک می زنی              بــــــــــاز هم بر گلّــــــه پاتک می زنی

پـــــــــــای تـــــــــو هر چند دارد آرتروز               وقت حمله لیـــــــــدر مایی  هنــــــــوز

  با توجه به استقبال گسترده ي  شيفتگان جمال ، بر آن شديم يار ملوس تري را جايگزين يار ملوس بکنيم ، به شرح مصيبت ذيل...!         

 نصف النهار حسن!

ای خُرّم  از خَرام خَـــــرت لالــــــه زار  حسن!

کمتر بتـــــــــــــــاز چونکه درآمد دمار حسن!

هرکس ز بهـــــــــــر دیدن روی تو ایستـــــــاد

بنشست و  کرد فاتحه ای را نثــــــار حسن!

چشمـــــــــــــــان تو به پیش دماغ رشید تو

همچون دو چاله اند  کنــــــــــار  منار حسن