با اجازه نظامی

«نخستین بار گفتش از کجایی؟»             

بگفت:از حزب عشّاق کذایی!

بگفتا:نیست جز من اصلح آری!

بگفت:اصلا صلاحیت نداری!

بگفتا:طرح دارم  اقتصادی                     

بگفت:اینجا نزن حرف زیادی!

بگفتا:می‌کنم رفع  تورم!

بگفت:این دست تو، این جیب مردم!

بگفتا:شَه نه، خاک پای خلقم!

بگفتا:این خشوعت توی حلقم(!)

بگفت:از درد مردم گفته‌ام آخ!

بگفتا:لطف کردستی در آن کاخ!

بگفتا:طرح و برنامه چه داری؟

بگفتا:منع تو از رانت خواری!

بگفت:این تیشه مصداق سلاح است                  

بگفتا:نه، ز بهر افتتاح است!

بگفتا:تیشه یعنی آلت جنگ!

بگفتا:افتتاح معدن سنگ!

بگفتا:چرت گویندت به گوشی!                

بگفت:از بهر تخریبم چه کوشی؟

بگفتا:بنده هستم اصلح از تو!

بگفتا:خواب دیدی خیر باشد(!)

بگفتا:قافیه آخر کجا شد؟

بگفتا:همچو عقل تو فنا شد!

بگفتا:ای تنش در  دیپلماسی!

بگفت:ای سمبل دشمن‌هراسی!

بگفتا:زور اجرایی نداری

بگفت:از چه مرا چون خود شماری؟

بگفت:آن چیست لای دفتر تو؟

بگفتا:عکس شیرین، همسر تو!

بگفت:این جز بداخلاقی نباشد

بگفت:این غیر مشتاقی نباشد!

بگفت:از چه گریزی از تعقل؟

بگفت:آخر به تو چه مردک خل!

بگفتا:ای بداخلاق سیاسی!

بگفت:ای ضدّ قانون اساسی!

بگفتا:فاعلاتن(!)... بر ملاجت!

بگفتا:پس مفاعیلن(!)... به تاجت!

چو  بحث دوستانه(!) پر تنش شد

میان نامزدها کشمکش شد

ز جا برخاست خسرو کرد  فریاد

هجوم آورد  ناگه  سوی فرهاد

(پر است از ضربه‌های   تیغ و تیشه

کف استودیو از  خرده شیشه!)

ز دعوا ناگهان برچیده شد نطع

سرودی آمد و برنامه شد قطع!...

                                                                     روزنامه تهران امروز-۱۹ خرداد ۹۲

برای تهیه اینترنتی کتاب خنده های فالش (مجموعه شعر طنز)    کلیک