دو غزل پوست مدرن از بوالفضول!
غزل پوست مدرن ۱
تـــــو تلپ مــــن تلپ ته کافــه ، عطـــــــــر یک بوسه در جوارح من
تق تق ضربه ای به درب موال، اِهه(1)...تو- بعد لحظه ای – اِهه...من!
-مرگ بر موش! -مرگ موش کجاست؟ منم آن موشکی که می مرگم
گربه بی شورت می دود سویم(۲) ، و یکی قهقهه..هه هه.... هه هه من!
خلط شیرین مبحث سینه ، («سینه» را صاف می کند دختر)
-این تویی اکسپکتورانت(۳) غزل؟
... و چنین می شوی تو واله من!
گاوِ خر چشمِ خوک گوش منم(۴) ، هندوی بی کلاس، آدم باش!
(...که شدم له به زیر سُمهایم ،گند زد بــاز لاشه ی له من!)
باز هم روی برج میلادم ، دست در دست مرگ می رقصم
می زنی داد: پر بزن یابو!، پاسخ من،سه نقطه...] خر خودتی!]
تو تلپ من تلپ به گوش به گوش ، گوشوار تـو از لبم آویخت
آخرین لحظه گوشی ات نالید، جان بدر بردی از سوانح من!
..............................................................................
(1): سرفه ي تحذير!- با صوت طبيعي ادا شود
(۲):در روياهاي مرد مرده هميشه بچه گربه اي به سويش مي دويد و از او دور مي شد"
جي.اف.هالوسکي
(۳): Expectorant
(۴):اقتباسي آزاد از مصرع:
"جوجه خره، گاو منه..."
غزل پوست مدرن ۲
مرده ی شور،مرده ی شیرین،مرده ی تفت داده با کفگیر
شور این مرده را در آوردی برو ای مرد مرده شور بمیر
پوزخندی بزن به معده ی خود، پوز این خنده را بزن دلقک!
معده ی گاز سوز سیری چند؟ تف بر این چند و چون معده ی سیر
توی این ساک زرد می لولند سوسک و سکس و سکسکه درهم
گرچه کک مرده توی تنبانم ، توی شلوار جین من یک جیر↓
جیرک لال می زند گیتار، سفــــــر آغـــــــــــــاز می شود اینسان
ایستگاه از قطار می گذرد ... و تو خنگول! توی کوپه اسیر
بـــاز هم پنج خطّ حامله ام ســر زا می روند گام بگام...
حال «پا -گا-نی نی» (1)ندارم آه، آل ِارکسترال، حال نگیر!
باز هم "هشت و نیم" نیمه شب است، "فِدِریکو"!(۲) بیا سر صحنه
[«حرکت-دوربین-صدا →!»...O,God!]
قلب من تـــــوی کیسه ای دم در.... و یهــــو فیکس می شود تصویر
حال اسپایدرمنی دارم (۳)، به«تو» این «من» چقدر می چسبد
می تنم بر تنت تنا تن تن، این منم عنکبوت شاعر و پیر
دل من مورس می زند امشب:توتو-تو-تو فقط توتو-تو-تو
«تو» فقط«تو» چه واژه ی نازی! جگرت را بخورم «ضمیر»! (۴)
-«میشه من عاشقت بشم خانم؟!» عشق در کوچه نرم می لغزد
-«یخ کنی،خاک بر سرت میمون!» ...می شود آب روی من تبخیر!
روی میز توالتت (۵) هر شب، یک روژ دلشکسته می ری...
می زنی روژ به روی تصویرت،آینه می زند کهیر کهیر
ترس از آن چشم قهوه ای دارم، آه ای فالگیر، می میرم
ریسمانی بیار لاکردار! فال من کرده توی فنجان گیر
نصفه شب در اتاق می رقصند،استکان عرق، ورق...شترق!
این صدای شکستن سیلی است...( ننه(۶) خوابانده بیخ گوش حقیر!)
.....................................................................
(1): Nicolo Paganini آهنگساز معروف ايتاليايي قرن نوزده
(۲): Federico Fellini و "هشت و نيم" اش
(۳):SpiderMan
(۴):شکست وزن آگاهانه و از روي هيجان شاعر است.
(۵):Toilet
(۶):Mom, Mommy
(طنزي كه هم اينك به دستمان رسيد...!)
از : استاد محمد حاجي حسيني (۱)
"داني كـــه چيست دولت ، ديدار يــار ديدن"
يك چــــاي داغ لب سوز، با قند سركشيدن
عالي است با مكافات فوق ليسانس گشتن
وانگه سماق هــــــا را با دوستـــــان مكيدن
پز مي دهي كه بازار، از جنس هست لبريز
كـــو پول و كــــو درآمد، كــــــو قدرت خريدن
مــــا روز وشب به ناچار، شبكار و روز كاريم
امـــــا هميشه لنگيم بـــــــا اين همه دويدن
اي بخــت لامروّت، تــــــــو معـــرفـــت نداري
حدّ و حســــــــــــاب دارد خوابيدن و كپيدن!
روزي سه چــــار ساعت،ما و، صف اتوبوس
اما شمــــــا و هـــــــر روز ، در بنزها لميدن
تو كاهي اي درآمد! خرج است همچنان كوه
داري عجــــــب تخصص در كـــــــــار ورپريدن
وقتي كه نيست پارتي، قارداش نتيجه يوخدور-
در جستجـــــوي كاري هي گيوه ور كشيدن
پيش رئيس رفتن ســــــــودي جـــز اين ندارد
حـــــرف حســــــاب گفتن، پرت و پلا شنيدن
.........................................................................
(۱): استاد محمّد حاجي حسيني يكي از طنزپردازان و فكاهه نويسان صاحب نام روزگار ماست.استاد حاجی حسینی به سال ۱۳۰۸ در روستاي كن به دنيا آمد، از پانزده سالگي به سرودن شعر طنز و فكاهه پرداخت و در نشريات نامداري چون"توفيق،كاريكاتور، خورجين،گل آقاو..." قلم زد و شعر منتشر كرد.
استاد محمّد حاجي حسيني از سال ۱۳۵۲ وارد راديو شد و تقريبا با تمامي بخش هاي رايو همكاري تنگاتنگ داشته و دارد. از مشهورترين برنامه هايي كه ايشان در آن فعاليّت داشتند مي توان به "صبح جمعه باشما، عصر جمعه با راديو، راه شب" (و دهها برنامه ديگر) اشاره كرد.
از كتاب: فال حافظ - محمد حاجي حسيني - ناشر: دفتر پ‍ژوهش هاي راديو
