بوالفضول الشعرا

           طناز بی ناز!

من آمده ام دل تو را شاد کنم

با طنز ز بند غصه آزاد کنم

نه مثل "طرف"، که هی بگویم:" ای وای

من آمده ام که ناز بنیاد کنم!!"

طناز کمرو!

هرگز دل من ز طنز محروم نشد

جز بر رخ سوژه چشم من زوم نشد

از بهر تو یک  طنز به ذهنم آمد

گفتم که بگویمت، ولی روم نشد!

طناز قانع!

دل گفت که عاشقم زدی توو  ذوقش

دپرس شد و افتاد ز شور و شوقش

اینقدر نترس از من و نزدیک بیا

یک ماچ بگیرم از تو فوق فوقش!

...و کامنتی برای رباعی زیبای مولانا ترکی:

ای عشق که خود را به من انداخته ای

مجنون معاصری ز من ساخته ای

خود را بکشم ز بعد لیلی؟ عمراً!

رو رو که مرا هنوز نشناخته ای!

 شعر سپیدی از خواجوی کرمانی!      کلیک

.............................................................

بوالفضول2 را نیز بروز کردیم با "کلم شعری"!         کلیک

ابتدا در منقبت بوالفضول(!) شعر  غرّای مرد رند را بخوانید کلیک  و بعد پاسخ غیر غرّای بوالفضول را به شرح ذیل:

قربان مرد رندم و طبع قیامتش

زان بیش کشته مرده ی   اسلوب مدحتش

از چوبکاری اش چه بگویم که   این زمان                

کیفورم از ظرائف  کار منبّتش

بر لب گذشت شعرش و مدهوش مانده ام

لب را چگونه باز کنم از حلاوتش

گه چار نعل و گاه درساژ می رود

در فسحت خیال سمند فصاحتش

ایمیل کرده شعر قشنگی و مانده ام

از فرم شعر حظ ببرم یا  ز فرمتش

شعری که همچو عهد من و دوست محکم است

مدحی که هیچ شک نبود در حقیقتش!!

اند مرام گفته ام او را و بس نبود

 نامیده ام از این سبب اندِ رفاقتش

دیری است تا که همدم ما گشته مرد رند

چون "پت" که روزگار نشانده است با "مت" اش!

عالی است قطعه اش غزلش هم قصیده اش

چون بیت من خلل نبود  در مسمّطش!

در"چار فصل نا...." -که تمامش نمی کنم-

مشهود گشته شاعری پر طراوتش

نقدش کنند و او نکند روی خود ترُش

بنگر چه مایه مهر بود با جماعتش

ظرفیتش شگفت و  خودم آزموده ام

احسنت بر طلاقت و به به  به   طاقتش

از قد و قامتش چه بگویم که توی باغ

دپرس شده است سرو ز شمشاد  قامتش

تنها نه سرو در کف بالای ناز اوست

در چند و چون محشر این قدّ و قامت،اَش-

...جار دگر هم  آه کشند و  چنار نیز

پنهان نمی کند ز رفیقان  حسادتش

طرفه مهندسی که انشتین آمده است

تا خوشه ای بچیند از آن علم و صنعتش

«موشک جواب موشک» خود را سروده ام

گر چه مصیبتی است بجویم اصابتش

در مدح او چگونه کنم تایپ دوستان

من عاجز از سرودن  و« وُرد» از کتابتش

دردا مجال قافیه مان تنگ می شود

چون خُلق دوستان ز کلام و اطالتش

شعرم به وزن و قافیه گشته است بی نظیر

(صد در صد هم نه لااقل هشتاد درصتش!!)

از طبع پاکت این غزل آندم که جلوه کرد

پاکت ز بنده خواستی ای دوست بابتش

شیریم ما به عرصه ی جود و کرم عمو!               

 این شیر  را بیا و مترسان ز پاکتش...!

                                                  تابستان ۸۹

عید سعید مبعث بر همگان مبارک باد....

در باغ عاشقی!

سرو چموش من چرا میل چمن نمی کند (=چمن میل نمی کند؟)

 حالات مختلفه!

 سوال فلسفی

من که فکر می کنم ،پس چرا نیستم؟؟!

مدارج ترقی!

به خاطر موفقیتش همه دوستان را -  در حوزه هنری- به بستنی مهمان کرد.

یکی گفت:ان شاءالله مدارج ترقی را طی کنید و رئیس جمهور هم بشوید!

گفت:و حتی بالاتر، شاید رئیس دفترش!!

حسرت

                      ...بهار توبه شکن می رود چه چاره کنم؟!

دردسرهای استاد...!

سایت دفتر طنز ارومیه  با داستان کوتاهی از خانم کریم زادگان بروز است

                          www.utanz.com/post-28.aspx

    سفرنامه پست مدرن

                                        (نقیضه)

طبع بی ذوق توی حسم زد

دید پنهان درون یک کمدم

میخ سگ صاحب کمد بیرون...

«به کجایی که می رود به خودم»

در جدال   لباس و نفتالین

«میخ یعنی خودت چه می کردی»

پدر صاب بچه را ای میخ!

با فشار خودت در آوردی!

در اتاقی که من نمی دیدم

یک صدا گشت بی دلیل کلفت

توی چشمان پر هراست آخ!

شوهرت...- مردک سبیل کلفت-

عمل!

گوش اگر گوش تو و بینی اگر بینی تو

آنکه البتّه به جایی نرسد جرّاح است!

یار سبیل دار!

بر لب آوردی شبی نام دل خون گشته ام

دیدم از تار سبیلت دلبرا خون می چکید!

قالَ کَتی(!):

ایّامِ خوش آن بود که با «دوست پسر» شد

 باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود!

نصیحت به معشوق!

هی فاصله نگیر ز من ای گل  رُزَم!

من که تو را نمی خورم ای گل!  مگر بُزم؟!

در حسرت دماغ یار!

ای فرشته چه شد آن  بینی افراشته ات؟

عمل افکند ز رویت علَم زیبایی!

روز طبیعت

پا بر سرت گذاشت نگارم به سیزده

خوش باش ای طبیعت شیدا که روز توست!

...و کمی دیوانه بازی!

در حیرتم ز باغ دل خود که در بهار

غیر از جنون عشق در آن گل نمی کند...

به مناسبت نمایشگاه کتاب  این بخش را هم مرور بفرماییدبد نیست!:

 کتاب حُسن در آئینه ادب پارسیبوالفضول!    کلیک

           آل خلیفه!

فرا رسیدن عید فرخنده ی  نوروز را خدمت همه عزیزان تبریک عرض می کنم و امیدوارم سالی آکنده از شادکامی و بهروزی در انتظارتان باشد.       دوستدار همیشگی شما:   

                                     سعید سلیمانپور ارومی (بوالفضول الشعرا)

                           بهاریه

                                                    در استقبال از:

                                                                        صبا که خنده زنان صبح روز عید رسد

                                                                       پیامکی است که از جانب سعید رسد!

                                                                               "سعید ارومی!"

نگار سرو قدم   منتظر که عید رسد

و من چو بید  که هنگامه ی خرید رسد!

ز صفرهای اتیکت دو تا ندیدم  وای 

چه رنجها که مرا  زین خطای دید رسد

«وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید»

ز قسط ،نوبت اگر برگل و نبید رسد!

که سال نو چقدر وعده و وعید رسد

ز معنی لغت عید گشته ام عاجز

بگو مدد ز لغتنامه عمید رسد

چه لذتی است ز سبزی پلو مرا شب عید؟

اگر نه بر سر آن ماهیِ سفید رسد

که یک دو روز دگر وقت بازدید رسد

به جان دوست که نقداً حساب من پاک است

مگر به داد من خسته سوبسید رسد

پسرعموی مرا لیک حالتی دگر است

که عید نزد جنابش به صد نوید رسد

دهد سفارش و با شوق منتظر باشد

که کیف و کفش عیالش ز مادرید رسد

چه ذوقها پسرش راست تا به سال جدید

برای موی سگش شامپویی  جدید رسد!

در این میانه دلم گفت:بس کن ای شاعر

ز سوز دل برهی چون نسیم عید رسد

چقدر دغدغه ی بیش و کم به سر داری

بهل که روزی ات آنسان که می رسید رسد

ز لطف و مرحمت حق امیدوار شود

به درگه کرمش هر که ناامید رسد

امید دارم تا از کلید سازی عرش

برای کار فروبسته ات  کلید رسد

*

اطاله بس که بهاریّه ام به دست شما

خوش است در غزلی  مختصر-مفید(!) رسد

غزل سرودم و لاغیر چونکه ترسیدم

که چشم زخم به نیمایی و سپید رسد!

خدا کند به دل دوستان در این ایام

طراوتی ز بهاریّه ی  سعید رسد...

 برای عزیزی که می گفت:دود از کنده بلند می شود!

هی گیر نده چرا مـــــرا "هود" ی نیست
                                    چندی است که از "هود" مرا سودی نیست
گـــر داخل شومینه هم افتد ای دوست!
                                   این کنده ی مــــا را پس از این دودی نیست!

                                       روغن کاری شوستاکویچ!

 صدای  والس شماره 2 دیمیتری شوستاکویچ  که از تلویزیون بلند می شود ، باعث می شود  بدون اینکه سرت را از روی لپ تاپ برداری ،لحظه ای تایپ را متوقف  کنی و  زیر لب  یک به به نثار  کنی به این موسیقی زیبا و پر احساس . (استنلی کوبریک فقید  نیز در آخرین فیلمش «چشمان کاملا بسته» از این موسیقی استفاده کرده بود)ناگهان موسیقی شوستاکویچ ابتدا سکسکه می گیرد و بعد سوزن گرامافونش گیر می کند و بخشی از آن هی تکرار می شود!!

نیم نگاهی که به تلویزیون می اندازی متوجه می شوی که فیلم تبلیغاتی روغن موتور الوند در حال پخش است!

قبل از این نیز در تبلبیغات یکی از بانکها (همانی که از آسمان بر سر و کله ی مردم صفر می بارد!)این اثر بی اثر شده بود!ماحصل کلام اینکه: هنر(کلّاً!) نزد ایرانیان است و بس!

پیشنهاد می شود از روغن الوند برای روغن کاری استخوانهای مرحوم شوستاکویچ استفاده شود تا وقتی این تیزر تبلیغاتی پخش میشود ، در گور روان تر بلرزد!

                                     به مناسبت جشنواره فیلم فجر

رباعیات سینمایی ۱      کلیک

چی چست  و   بوالفضول 2  را هم به روز کردیم     

 دفتر طنز ارومیه نیز  به روز است                 

دل بی بهار روی تو خرم نمی شود

بی گل بساط عید  فراهم نمی شود

گاهی نظر به بنده‌ی بی ریخت کن عزیز

چیزی ز خوشگلی شما کم نمی شود

گفتی که حسن من بشود شهره در جهان

اما بدان که بنده نباشم نمی شود

آوازه ی دماغ تو بی شعرهای من

مشهور  نزد آدم و عالم نمی شود

داری غم دماغ خود و صدهزار شکر

در زیر بار آن کمرت خم نمی شود!

گفتند عاشقی  مس جان  را  طلا کند

بالله که جان ما حلبی هم نمی شود!

آدم عجیب نیست که عاشق شود ولی

عاشق دریغ و درد که آدم نمی شود!

در هجو فرعون...

مردم مسلمان مصر به پا خاسته اند.دو سال پیش این روزها را می شد دید که برای "حسنی نامبارک"

سرودم:

روزی ز سر تو شوخ و شنگی افتد            میدان فراخ تو به تنگی افتد

از ضربت اخوان مسلمان در مصر              این قدرت قاهره به لنگی افتد

این روزها میدان فراخ این نامبارک خائن و رسوای زمان، از قیام غیرت مردم مسلمان مصر  بدجور به تنگی افتاده است .امید که هر چه سریع تر سزای خیانتهایش را به اسلام و مسلمانان ببیند  و با سلف ملعون و معدومش انور سادات مجاور گردد!

با امید پیروزی مردم مصر و دیگر ملتهای مسلمان... 

 "در هجو فرعون"

                                      سایت "شاعران پارسی زبان"

مدتی است که به همت شاعر گرانقدر جناب آقای  علیرضا قزوه سایت وزینی راه اندازی شده است (و توسط ایشان از هند کنترل از راه دور می شود!) که شاعران پارسی زبان را از ایران و افغانستان و تاجیکستان و هند و ... گرد هم جمع کرده است.سایتی که روز به روز بر بالندگی آن افزوده می شود.تعدادی از شاعران مطرح نیز او را در مدیریت سایت یاری می دهند.توضیحات بیشتر را اینجا ملاحظه کنید:  کلیک  

"ساعت ده شب"....(شعر گروهی آنلاین در تالار گفتگوی سایت شاعران پارسی زبان!)

ساعت ده شب ساعت دیدار و گفتگوی مجازی شاعران پارسی زبان در تالار گفتگوست!این تالار که چند روزیست افتتاح شده است در کنار تبادل آرا و  بحثهای ادبی و نقد شعر و ... گاه بستری برای طبع آزمایی ها و شوخ طبعی های آنلاین شاعران می شود.شعر گروهی ذیل با پیشنهاد قادر دلاورنژاد دیشب( 26 دیماه) سروده شد که با عنوان «ساعت ده شب» بی هیچ دخل و تصرفی ذکر می شود.

 شاعران به ترتیب حضور!:

ق=قادر دلاورنژاد     س=سعید سلیمانپور         م=سید محمد مهدی شفیعی

ب=بهمن اکبری        پ=پروانه بهزادی آزاد          ح=حمید خصلتی

ق:   شروع عاشقی ماست ساعت ده شب

س: قرار عشق همینجاست ساعت ده شب

م:   برای من که نمیدانم از فنون غزل

      فقط مجال تماشاست ساعت ده شب

س: حضور خلوت انس است و دوستان جمعند

      چه دوستانه، چه زیباست ساعت ده شب

ق:   دوباره پیرهنت را به این و آن ندهی

       تو یوسفی و زلیخاست، ساعت ده شب

م:   "قطار روم خراسان" گریخت از محفل

      چه وقت "شاید" و "اما"ست ساعت ده شب؟!

(به مناسبت خروج ناصر حامدی از تالار گفتگو!)

س: نوشته ها همه لبریز شور و شیدایی

      ز شور شعر، چه شیداست ساعت ده شب

ب:  نگاه کن که چه گفتیم ساعت ده صبح

      نگاه کن که چه می خواست ساعت ده شب

س: چقدر باب شد امشب به اقتفا رفتن

      به هر که می نگری پاست ساعت ده شب!

م:   به رغم گردش یکریز و تند ساعت ها

      زمان شعر و غزل jost ساعت ده شب!

ب:  پی معاویه بودو یزید،  او ده صبح

      کنون برادر مولاست، ساعت ده شب

س: جناب قزوه! چرا دیر کرده ای امشب؟

      بیا که غرق تمناست ساعت ده شب!

م:    ببین که محفل ما جمع جمله اضداد است

      چپ و میانه رو و راست ساعت ده شب!

س:  یکی شبانه به تالار گفتگو برود

        یکی نگاه کند «لاست» ساعت ده شب!

ب:  خوراک ماست چلوگوشت،ساعت ده صبح

      غذای ماست فقط ماست، ساعت ده شب

پ:  حضور خلوت انس است و شاعران جمعند

      عجب مشاعره برپاست ساعت ده شب!

م:    زبان و طبع همه دوستان این تالار

      عجب روان و شکوفاست ساعت ده شب

ح:   قرار امشب ما چیست شاعران جوان؟

       که وقت در گذر از ماست ساعت ده شب

م:  به لطف جمع شما شعر فارسی هر روز

     پر از نفوس مسیحاست ساعت ده شب

     چه باک اگر که تن اش نیست بین ما رفقا؟

      که روح قزوه همینجاست ساعت ده شب!

ح:  حضور روشن آیینه هاست در اینجا

     شب مشاعره برپاست ساعت ده شب...

............

به یازده چو رسیدیم شعر پایان یافت

وگرنه کار غزل می کشید تا ده صبح!

سایت دفتر طنز ارومیه

سایت دفتر طنز ارومیّه را نیز دریابید...که چشم به راه همکاری و آثار و اظهار نظرهای  دوستان طنزپرداز از اقصی نقاط گیتی بلکه ایران است!

(البته تعدادی از دوستان طنزپرداز مصداق  السابقون بودند و با آثارشان سایت را بهره مند کرده اند که آثارشان به مرور در سایت درج خواهد شد. بیت :ما منتظر بقیه هستیم/هیچ جا نمی ریم...!)

با دلی اندوهگین این غزل را تقدیم می کنم به:

انسان والا و دانشمند بزرگ و متعهد، پروفسور رسول خدا بخش و دیگر داغداران سانحه هوایی ارومیه.

 (پروفسور خدابخش در این سانحه  همسر گرامی و پسر جوانشان را از دست دادند) امید که خدای متعال روح درگذشتگان را قرین مغفرت کند و به همه‌ی بازماندگان  صبر جمیل عطا فرماید.ان شاءالله

آه از این شب، این شب خاموش در نگاهم ماه و اختر نیست

در سرم کولاک می پیچد ، جز خیالت هیچ در سر نیست

انتظار و تیک تاکی سرد، میز شام چیده یخ بسته است

توی خانه برف می‌بارد،نازنینم !وحشت آور نیست؟

باز و بسته می‌شود این در، در خیال خسته ام صد بار

آه گویی غیر چشمانم هیچ امّیدی براین در نیست

این صدای پای تقدیر است باغهای سیب می لرزند

سرخی سیبی که در دست است بیش از این شاید مقدر نیست

آهن و برف و شب تیره،  ازدحام زخم و درد و آه

هیچ یک برهم زن حسّ ِ ، خلوت فرزند و مادر نیست

مرگ می بارد سپید و سرد ، روی نعش آرزوهایم

باد می روبد بهارم را  ،ردی از  گلهای پرپر نیست

داغها در سینه خواهم داشت ، داغ شبهایی که دیگر نیست

بی نگاه روشنت ای ماه! هر شب من ظلمتی  جانکاه     

یعنی  استمرار اشک و آه، بعد از این هر لحظه‌ام قرنیست

در نبود چشمهای تو غربتم افسانه شد، هرچند-

«عاشق»ی در  شهر من حتی  از دل من بیتی از بر نیست

می رود بود و نبـود اما، بودنت پایان نخواهد داشت

مرگ می آید  فرود امـا، مرگ پایـــان کبوتر نیست..

در زمین و زمان آلوده ،خسته از   جسم و جان آلوده

باز هم ناله می کنم هر روز : آه از این آسمان آلوده!

چند سالیست طنز من جداً  مشکلات تنفسی دارد

در هوا پرسه می زند از بس  باز وهم و گمان آلوده!

باز هم سرب داغ نامرئی، شده شلیک توی شش هایم

طبع شعرم به من دهد هشدار: دم نزن با  دهان آلوده!

جِرم بسته است بال پروازم در هوا موج می زند دائم

بسکه ذهن و خیال بیهوده  بسکه روح و روان آلوده!

کله پاچه فروشی تهران کله تا پاچه عاری از بهداشت

آی انسان از  این دکان سهمت چشم و مغز و زبان آلوده

دوش دیدم که پاکبازی رند رفته توی...- گلاب بر روتان!-

جای پاکی نمانده در این شهر به جز از این مکان آلوده

بی خیال هزار و یکشب شو شهرزادا برو بگیر بخواب

شهر زاییده زیر بار بلا ول کن این داستان آلوده

 سوی میخانه رفته خواب آلود خرقه تردامن و  شراب آلود

پاک آلوده گشته تا برهد روحم  از این جهان آلوده...

شعر ذیل  را تقدیم کرده ام به ناصر فیض عزیز و اولین کسی هم که شعر را برایش خوانده ام خود اوست و با کسب اجازه از محضرش اینجا ذکر می کنم.

امسال در دیدار شاعران با رهبر معظم انقلاب ناصر فیض  شعری با ردیف علیرضا قزوهخواند-در حضور خود جناب قزوه-  بعد  شاعرانی نیز به استقبال او (یا قزوه؟) رفتند و قزوه سرایی ها آغاز شد!البته استقبال من از ناصر فیض شدیدتر بود و باعث شد که ردیف هم تحت تاثیر قرار بگیرد!البته تر  واضح و مبرهن است که ارادت من به ناصر فیض عزیز امروزی نیست! کلیک (داخل پرانتز عرض کنم که علیرضا قزوه نیز از شعرای مورد علاقه ی  من است و به نظرم یکی از بزرگترین شاعرانی است که امروز داریم به ایشان هم دورادور  ارادت دارم.)خب حالا برویم تا شما را به فیض برسانم به شرح ذیل!:            

                                                         ناصر فیض!

خوشدل و خوش‌نهاد، ناصر فیض           

خوشگل و باسواد، ناصر فیض

 تیپ او «پیت» را به یاد آرد              

نسخه‌ای از «براد»، ناصر فیض      

 نیست هرگز تپل-مپل چون ما           

هیکلش چون مداد ، ناصر فیض

 رفت روی ترازوی حمام            

نصف مهدی‌نژاد، ناصر فیض

 بهر دل‌های سوخته گشته‌ست         

شعر طنزش پماد، ناصر فیض

 توی خودکار ضدّیخ ریزد           

دشمن انجماد، ناصر فیض

 در ردیف علیرضا قزوه           

شعر گفته زیاد، ناصر فیض

 از مریدان او جهان پر شد          

بهر رندان مراد، ناصر فیض

 می کند توی حلقه ی رندان          

دائماً انتقاد ، ناصر فیض

 چند سالی‌ست توی دفتر طنز          

کرده بر پا ستاد، ناصر فیض

 در هنر، خلق تَه-مهِ درّه           

رفته روی چکاد، ناصر فیض

 در گلستان بویژه گرمابه           

یار عبدالجواد، ناصر فیض

 عاشقانش هلاک  امضایش          

شهره در هر بلاد، ناصر فیض

 شعر او رفته تا به موزۀ لوور          

شاعر عهد ماد، ناصر فیض

 لوح تقدیر باستانی داشت          

با خط کیقباد، ناصر فیض

 بوده پیش عبید زاکانی           

مدتی  طرح کاد، ناصر فیض

 روی دیوان سوزنی دیدم:            

اثر زنده‌یاد ناصر فیض!

 بادی آمد، نشست  ناصر فیض          

رد که شد، ایستاد  ناصر فیض

 باد را بعد از آن به هجو کشید           

عینهو برق و باد، ناصر فیض

 قبض و بسطی‌ست توی احوالش    

گیرِ تنگ و گشاد، ناصر فیض

 هر که را هر چه وعده کرد آخر          

برد  کلاً ز یاد، ناصر فیض

 به کما رفت تا دو سطر آورد          

به بیاض از سواد، ناصر فیض

 ساخت چاقو ولیک بی‌دسته           

گرچه بود اوستاد، ناصر فیض

یک‌شب آمد به خواب او اُملت            

دسته در او نهاد، ناصر فیض

دهنش را عوض نکرد آخر             

دهنش زنده باد، ناصر فیض

#سعید_سلیمان_پور

 

 ... و اما غزلی عاشورایی در "چی چست" : اشک ماندگار   

گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب...

       "فرشتگان تشنه"

دل مسافر کویر درد می شود

در  میان خون و آتش و عطش

لحظه های او به عشق تکیه می دهند

سبز می شوند

بوی تکیه می دهند

دل دل مسافرم

در مسیل هجمه های  شب

خیمه های نور را نظاره می کند

وقت هجرت است

یک عَلَم  به آسمان اشاره می کند

راه  عاشقی به دشنه می رسد

اشک گریه می کند

تا لب فرشتگان تشنه می رسد

دل دل مسافرم

همنوای سمّ اسبها

                     می تپد:

ناگهان

سرخی شفق به روی آفتاب می دود

یک شهاب، از گلوی ماه کوچکش گذشته است...

*

هر تپش

لای لای عاشقانه ای میان خون و اخگر است

قلب تیر خورده ام

گاهواره‌ی علیِ‌اصغر است...

کربلا ای کربلا...

باز آمدم به (خانه) چه حالی نگفتنی!

مدتها پیش اگر اشتباه نکنم برای اغو ی عزیز که  وبلاگش هکّ حرمت(!) شده بود  کامنتی نوشته بودمبه شرح ذیل:

کی بوده خیال تخت وبلاگم را

امنیت سفت و سخت وبلاگم را

گفتیم قرارمان فقط ایمیل است

آقای هکر یه وخت وبلاگم را...!

جمعه ی گذشته(۵ آذر) متاسفانه آقای هکر  به توصیه ما گوش نکرد و علیرغم قرارمان آمد و کرد آنچه کرد!

یعنی به خاطر خوشقدمی پست قبلی ام که (مدیر)بود ،  بنده طی یک کودتا از تنها پست مدیریتی خویش -که همین مدیریت وبلاگ است-   برکنار شدم!شش روزی  که جل و پلاسمان را از "اداره بوالفضول الشعرا" بیرون انداخته بودند ،جلوی در آن،  روی زمین چمباتمه زده بودیم و آقای هکر نیز داخل اداره ،پشت میز مدیریت ما تشریف داشت.شکر خدا ایشان بر خلاف دیگر مدیران دست به عزل و نصبی نزد و تغییرات بنیادینی در اداره به وجود نیاورد  و به حذف  تنها مشکل اساسی (مدیر سابق!) بسنده فرمود!

(از طرف دیگر چون  این هکر عزیز مانند اغلب مدیران ما  از توانایی های  مضاعف خود کاملا با خبر بود، همان جمعه، اداره  ابن محمود را هم از آن خویش کرد و جل و پلاس آن مومن را هم ریخت بیرون!)

در هر صورت با عنایت و مساعدت مدیر محترم بلاگفا، ما دوباره به خانه باز آمدیم .با تشکر ویژه از ایشان و سپاس از دوستانی که در این مدت ما را دلداری داده یا راهکار ارائه فرمودند.به هر حال...

نریخت دُرد می و محتسب ز دیر گذشت         رسیده بود بلایی ولی به خیر گذشت!

                                                                                                 (آصفی هروی)

.......................

در همین راستا ،کامنتی برای ابن محمود گرامی:

الا ابن محمود وبلاگ دار
الا طنزپرداز والاتبار

چو گویی که هی پست اندوختم
ز وب آنچه بوده است آموختم

یکی نغز بازی کند روزگار
که نت را به کامت کند زهرمار!

انیس دریغا و ویحک شوی
به یک چشم بر هم زدن هک شوی

در آن جمعه من نیز گشتم ملول
به ناگاه هک شد وب بوالفضول!

وب ما به آنی دراز اوفتاد!
چنان صعوه در چنگ باز اوفتاد

از این باز سلطانی تیز پر
همان جمعه وبلاگ ما نیز پر!

چه امنیتی؟ریکس هی روی ریکس!!
پناه ای خداوند از این "کئیر ایکس!"  (نام مستعار هکر گرامی!)

 ***

از معجزات شعر طنز!

 چند سال پیش خانمی  که  شماره ام  را از دوستی طنزپرداز گرفته بود ،با بنده تماس گرفت و اجازه خواست تا بخشی از شعرهایم را در مجموعه ای که می خواستند گردآوری کنند،بیاورد. این کتاب که علاوه بر اسم ایشان اسم  دو نفر دیگر را نیز به عنوان گردآورنده روی جلد داشت با نام «معجزه شعر طنز» منتشر شد! تا یکماه پیش، این کتاب را زیارت نکرده بودم..وقتی این کتاب را به صورت اتفاقی  دیدم، از شعرهای آن محظوظ شدم به ویژه از  آن شعرهایم  که خودم از وجودشان بی خبر بودم!!

از چهار شعری که به نام بنده در این مجموعه چاپ شده است، تنها یک شعر مال من است و سه رباعی نمی دانم مال کدام شاعراست و ...شعر طنز را چه معجزه ای بالاتر از این!واقعا جای....

(ببخشید! جای هیچ چیزی نیست...بگذریم!)

کاریکلماتور

                                                                  از قهوه خانه ی سر میدان شروع شد.

                                                                   از شکل های داخل فنجان شروع شد

                                                                                                       شهرام میرزایی   

           مدیر

با التماس مــن به مدیران شروع شد

یک صبح زود با بله قربان شروع شد

من کارمند جزء و دلم جای دیگری

تا که امیدهای فراوان شروع شد

تا خم شود به رسم ادب در برابرم

با التفات بنده به دربان شروع شد

تا بنده را جناب مهندس کند خطاب

از پول چای و جیب نگهبان شروع شد

اظهار چاکری به رئیس بزرگمان

با یاری معاون ایشان شروع  شد

در روبروی من افق روشنی نبود

تا که سفارشات عموجان شروع شد

میدان که بازتر شد و رویم زیاد گشت

روکم کنی ز داعیه داران شروع شد

آخر شدم مدیر و ز جشن معارفه

از بهر خلق خدمت شایان شروع شد!

تا نطــــقمان ز نوع مدیریتی شود

آموزشی مفید برامان شروع شد

استادی انتخاب شد و درسهای من

از فصل «ژستهای  سخنران» شروع شد

با رهنمود عالی استاد بعد از آن

هر نطق بنده با لب خندان شروع شد

ده بیست آیه حفظ شد و اندکی حدیث

یک دوره ی فشرده ی عرفان شروع شد

تنها نه در  اداره که سیر تحولات 

در  جای جای عالم  امکان شروع شد

نظم امور با جلساتم قوام یافت

با شیوه ی حسینقلی خان شروع شد

نان و پنیر رفت و ریاضت تمام گشت

ماءالشعیر و مرغ و فسنجان شروع شد

از هضم رابعه گذراندیم رانت را

چون سفره جمع شد  نخ دندان شروع شد

چندی گذشت و سیر سفرهای خارجی

با دعوت سفیر لهستان شروع شد

یکسال رفت و دلزده گشتم ز پست خویش

فاز جدید بنده پس از آن شروع شد

با التماس من به وزیران شروع شد

دور جدید از خط  پایان شروع شد...

دل توی دلم نباشد ای دوست                     وقتی ز دلت جـــــــــــدا بیفتد

نگذار دلـــــــــــــم ز گیسوانت                    واگشتــــــــه بــــه  زیرپا بیفتد

 ماتم که  چــو از کفت رها شد                    چون گردد یـــــــــــا کجا بیفتد؟

ترسم کــــه ز بند عشق عالی                    در تیه جنـــــــــــــون رها بیفتد

این قرعه ی غم ز نـام مجنون                     برگشته  به نــــــــــام ما بیفتد

از معرکــــــــــــه ی  بلا در آید                    در معرکــــــــــــه ی  بلا بیفتد

ماننده به برخــــــــــی اتفاقات                    آهستـــــــه و بیصــــــدا بیفتد

یا عین  فشـــــــــــار کارمندان                    نا غافل و بی هـــــــــــوا بیفتد

در راه معـــــاش همچو ایشان                    دستــــــی دستــــی ز پا بیفتد

 چون بحث فســــــاد اقتصادی                   در فـــاز سه نقطه ها.... بیفتد!

یا همچو سوالهـــــای مسکوت                   در ورطــــه ی بی جوابی افتد!

 □

ای شاعـــــر بی ثمر! چه گویی؟               اینقدر نگــــو  چـــــــــــرا بیفتد؟

بگذار بیفتــــــــــــد و بمیــــــــرد                 تا از سرش این هـــــــــــوا بیفتد

هی بر ســــر دل بزن دو دستی                 تا منطق عقــــــل جــــــا بیفتد

در قافیه غَمض «عین»؟ هیهات!                کـــــــز حیّز اِنتفــــــــا(!) بیفتد!!

بروز  کردیم ایضاً!

* گم است امشب نگاه عاشقان در شام گیسویت...       در:    چی چِست     

* رئیسیم...!                                                               در:       بوالفضول2        

یکی در محفلی می گفت هی بد

از آثــــــــــــــار  جلال آل احمــــد

که هرچه او نوشته یا که گفته است

به غیر از بوف کورش حرف مفت است

یکی زان بین گفت: استـــاد والا

گمانم سهــــــــــو فرمودی در اینجا

هدایت این اثـــــــــــر را کرده تحریر

نه این آقا کــــه هی دادی به او گیر

بگفتا: شاهـــــــد آمد حالی  از غیب

نبود این موردش هم عاری از عیب

که این یک کِیس را هـــــم  در نهایت

نوشته بهــــــــــر او صادق  هدایت!

نقاش چونکه طرح تو   شمشاد می کشد

مجموعه ای ز حُســـن خداداد  می کشد

وقتی که روی قامت تو زوم می کند

سروی به سبک شعر تو ،آزاد می کشد

نوبت به رنگ سرخ لبانت که می رسد

عشق مرا به مرحله ای حاد می کشد

خونریز و تیز، آن مژه ها را کنار هم

هم شکل،  عین فوج بریگاد می کشد!

وقتی که   چشمهای تو را شاد می کشد

چشم سیاه مست تو هر چند ساکت است

از روی بوم یکسره  فریـــــاد می کشد

بی حرف و با نگاه ، مرا  خرد می کند

یعنی  سکوت بر  سر من داد می کشد

نقاش چونکه یافت یکی  سوژه ی جدید

دست از کشیدن تو پریزاد می کشد

 نوبت چو می رسد به من آشفته می شود

عمر مرا چو  زلف تو بر باد می کشد

ایراد گیر می شود و گیر می دهد

هر عضو  می کشد پر از ایراد می کشد

از کُنتراست داغ دل و آه سرد من

این سینه را کُلِکشِن  اضداد می کشد

*

کفر دلـــــــــم درآمده از دست زلف یار

کارم در  این سیاهه   به الحاد می کشد

جـــــور   مــــــرا کمیته ی امداد می کشد

درس جنون بنده چو مجنون روان شده است

شاگرد درس خوانده  به استاد می کشد...

گول اوغلان باغدان کؤچدو...

            (زنده یاد حمید آرش آزاد)

ناگفته و نا نوشته پیداست که این روزها  بوالفضول کم پیداست  و سر نا مبارکش شلوغ  ؛که "غم نان و معاش خانواده" ایشان را به حیطه هایی غیر از طنز کشانده است  و طبعاً سنت بروز بودن هفتگی  وبلاگ را نیز  زده و ناکار کرده است. ا
منتها قرار نیست که این ارتباط نصفه-نیمه با عزیزان را به همین سادگی از دست بدهیم.که مارا عهدیست با جانان که تا جان در بدن داریم چراغ اینجا را روشن نگه داریم...از همه ی دوستان عزیز که هنوز بوالفضول را می خوانند ممنونم و شرمنده لطف و محبتهایشان...

ماسید تیتر در دهن   روزنامه ها:

کار خورندگان  اراضی تمام شد!

یعنی که  های و هوی زمین خواری فلان

با یک طنین چکش قاضی تمام شد

برخی ملاحظات در این بین شد لحاظ

از هر لحاظ راضی راضی  تمام شد

تکهای قاضی و متقاضی  تمام شد

با این مُسوّدات بیاضی تمام شد

بستند یک جریمه ز بعد محاسبات

این روضه با زبان ریاضی تمام شد

آن قیل و قال دوره ماضی تمام شد

*

تا چند گیر قافیه بازی کنی مرا

خود را بباز قافیه، بازی تمام شد!

 ............

در همین راس تا(!) بخوانید از آرشیو...

ما و جام جهانی   +   بیچاره فوتبال    +  برای برانکو

به روزیّت مضاعف...!

دریاچه باستانی!   و      کانال دو!    را نیز به روز کردم-خواندنش خالی از لطف باشد خالی از تصدیع وقت نیست...

(در ضمن تا یادم نرفته از دوستان عزیزی هم که خیلی وقت است به آنها سر نزده ام پوزش می طلبم که مشغله ها، فراوان شده اند و وقت اندک.به امید جبران مافات اساسی!)

شعر "نوبل و اوباما "را از چند روز پیش  در وبلاگ به صورت موقت ثبت کرده بودم .الساعه که می خواهم آن را منتشر کنم ،ددمنشی و جنایت اخیر رژیم منحوس  اسرائیل دنیا را تکان داده است اما بعید می دانم که دنیا با اینگونه تکانها از خواب برخیزد  و  از شرف و  انسانیت در برابر این حیوانات درنده دفاع کند.  مناسب دیدم که سری به آرشیو  بزنم  و  لینک "تراژدی گرگ و دیو" را این پایین بیاورم:

                            تراژدی گرگ و دیو

قلدری ها و خوی استکباری آمریکا باشیر اندرون شد و با جان بدر رود و زهی خوش خیالی بود که برخی پنداشتند از این سیاهکار، کاخ سفید را سیاست دیگر خواهد شداین قطعه همزمان با اعطای جایزه صلح نوبل به اوباما سروده شد که با توجه به پارسهای اخیر اوباما و کلینتون تقدیم می کنم به این نر و ماده ی پاچه گیر:

صد هزاران نفر را به دنیا

رنج دادند و آواره کردند

خار در چشم انسان فکندند

تا دل خویش  از خاره کردند

باره ی جور را زین نمودند

تک به مظلوم صد باره کردند

باره‌ یکباره  چون از تک افتاد

باره از تانک و طیّاره کردند

هر کجا رنگی از مهر دیدند

طعمه ی بمب و خمپاره کردند

خود ستم کرده و نام مظلوم

ضد صلح و ستمکاره کردند

خون مظلوم بر گردن خویش

 زینت آورده و یاره کردند

فتنه ها باب طبع تل آویو

با شرارت به هر قاره کردند

گاه از این  دسته، بیلی گزیدند

رو به یک پست و زن باره کردند

گاه در کاخ بوشی نشاندند

رو به یک گرگ خونخواره کردند

بعد یک جنس بدجنس دیگر

عرضه در سوق مکاره کردند

چونکه  باراک با  "راک" رقصید

روی بر نقر و نقّاره  کردند

روح سرگشته ی «آلفرد» را

بعد با لرزه   بیچاره کردند

تا نوبل را به باراک دادند

خشتک صلح را پاره کردند!

جــــــــام می را طواف باید کرد                   با خمـــــــــاری مصاف باید کرد

قطره ای در سبـــــو نباید ماند                    دهـــــن دُرد، صـــــــاف باید کرد 

حرف بس ساقيـــــا بگو تا كي                    قلیه با غین و قــــاف باید کرد!

باده ي  جـــــام هفت خط مرا                     دور بعـــــدي اضاف(!) بايد كرد

پند ناصح نه شافی درد است                    نسخه در وی   شیاف باید کرد

تا پتــــــو پیچ محتسب  نشوی                  خنده زیر لحــــــــــــاف باید کرد

شاهد آن نيست گيرم آن هم بود               نــــــــرم و آهستــــه  آف باید کرد

شب الی صبح بهترین وقت است              توي پستــــــــــو  خلاف باید کرد

پیش از آنکــــه ز در روی بیرون                   یک نظـــــــر از  شكاف بايد كرد

بیش سردرگـــم و کلافه مشو                   چنگ خــــــود در کلاف باید کرد

بوالفضولا! بــــه یاوه گویی خویش                حالیــــــــا اعتـــــــــــــراف باید کرد

پشه در شعر تو  زیاد شده است                فکـــــــــــر یک پیف پاف باید کرد

اينجا   را نيز  با غزلي جدّي به روز كرديم نخواستيد سر نزنيد!

فــاش می گویم و از گفته ی خــود لرزانم

که ز افشاگـــری آخــــر چـــه رسد بر جانم

هی نگو:بنده‌ی عشق از دو جهان آزاد است

برو مشدی ،که دو ماه است  توی زندانم

گرچه گه کاو و گهی كوژ و گهی زنگاری است

چند سالی است که این آینه می گردانم

آب و نانی است در این شغل شریفم که مپرس

آبرو می برم و می رسد آنک نانم

قلمي در كف خود دارم و  آماده ی کار

 كارفرمـــــــــــاي عزیزی   بدهد فرمانم

مايه چون دشت شود مايه ي دشتي آيد

چه چهي مي زنم و مي زنم و مي خوانم

جنبشی نیز در این بین به پا می سازم

کمــــــــر  خدمت می بندم و  مي  جنبانم

 کی تعلّل بکنم گاه تملق ، هیهات

پشت گوشي بَدَل از پاچه نمي خارانم

 حالی افسوس كه احوال خوشي نيست مرا

چند ماهی است که از دست قضا نالانم

 تا بگیرم خِر آن تحفــــــــه که زیرآبم زد

زور رستم بده یارب تــــو بر این دستانم

«کوچه باغی» توی سلول شنیدن دارد

باغبان گفته که من بلبل این بستانم

صبر بر حبس نه دشوار بوَد می ترسم

دوره دیگر شود  و تخته شود دکـــــانم

***

گفتم اشعار  وزین گل کند از طبع حقیر

آه و صد درد کـــــــه در رفت کش تنبانم!

خدایا مفلسان  را غم مده شکرانه اش با من

به آنان خوشه ای جانانه  ده یارانه اش با من

تمام عاشقان  را جای ده در  خوشه‌ی اول

ز بعد خوشه بندی ثبت در رایانه اش با من

تو اول ناقه‌ی لیلای مخلص را سمندی کن

 چو  پشت رل نشیند عاشق دیوانه‌اش با من

اتوبوس آنچه باشد  پر کن از  عشق سمن بویان

روانه کن به سوی چاکرت   پایانه اش با من

اگر خواهد که مستاجر شود در خانه ای دلباز

جنون را سوی من بفرست، بالاخانه اش با من!

همای بخت با ما سایه اش سنگین شده، او را-

سبک  پر ده به سوی خانه‌ی ما  لانه اش با من

نیابم ســــــود در بازار دنیا بی چک و چانه

چکی در وجه حامل لطف فرما  چانه اش با من

بشنو از نی!

 بعد از حضور میلیونی و پرشور  ایرانیان در راهپیمایی ۲۲ بهمن سال گذشته  قصیده ای در قالب کامنت ( کامنتی در قالب قصیده؟) با عنوان «ساندیسیه» از جناب «لا ادری» (!)در بخش کامنت  برخی وبلاگها از جمله کامنت دانی وبلاگ بوالفضول ظاهر شد.قصیده‌ی خوب و بامزه ای  بود و باعث شد که ما نیز چند بیتی در ارتباط با این سوژه مرتکب شویم به شرح ذیل:

بشنو از نی از نی  ساندیس من                     ای فلاطون و ارسطاطیس من!

گاه نوش و گه نیوش از نی  ببم!                      از نی ساندیس بشنو زیر و بم

حالیا از کف منه این  ساز را                           کیک و ساندیس حماسه ساز را

پاسخ ساندیس جز لبیک نیست                     خاصه آن دم که بدون کیک نیست

ای نیی که توی ساندیس منی                       همچو خاری توی چشم دشمنی!

  نذار دلت بگیره که  رنگ غم بگیره

  بذار  با شور و  شادی بخونه دم بگیره

  غم که میاد توی گود خم نیاره به ابرو

  بپّره جلدی ازش  زیر دو خــــم بگیره

  دفتر لحظه هاشو وقتی داره می خونه

  ازش اسم  غصه رو زودی قلم بگیره

  تو روز عید و شادی وقتی همه می خندن

  خوبه که غمگین باشه درد و ورم بگیره؟

  خوبه تو درس  شادی ضعیف بشه کم کـَـمک

  کم بیاره اســــاسی  نمره‌ی کم بگیره؟

    *

  این روزا کار ننجون ناله و نفرین شده

  کاری نکن خدا جون کار ننه م بگیره!

  اسیر غصه میشه هر کی با اخم و تخمش

  طنزو فراموش کنه  یا دست کم بگیره...

  به روز كرديم اساسي...

   چی چست   نيز با غزلی بهاري به روز است...

   بوالفضول2  نیز  هم(!)با غزلی تركي و بهاري و البته طنز!

 سلام بر دوستان عزیز تز از جان

عید نوروز و سال نو بر همه شما عزیزان مبارک باد- ان شاءالله سالی آکنده از سلامت ،موفقیت، شادکامی و از همه مهم تر ایامی لبریز از  رضای الهی داشته باشید- با آرزوی سربلندی روز افزون برای  ایران اسلامی عزیز و ملت سرافرازش...

                                  قربان شما : سعید سلیمان پور (بوالفضول الشعرا)

                      سال سال پلنگه از همه رنگه بيا و تماشا كن!

                                                ماه من پلنگ شده!

                                   خرده ریزها....

                                  (انبار گردانی!)

                                           پیامک تبریک عید

     صبا که خنده زنان صبح روز عید رسد             پیامکی است که از جانب سعید رسد!!

                                      هشدار چهارشنبه سوري

                               عيد آمد و ما خانه ي خود را تركانديم!!

                                                   فن شريف

فرش مي شويم و امّيد كه اين فنّ شريف          حمل بر ترس من از هيبت نسوان نشود!

مولانا ترکی:

فرش می شویی و امید که این فن شریف          باعث دردســـــــــــــــر سایر مردان نشود!!

                                                فرار مغزها

فرار مغزها به خودي خود مشكل بزرگي نيست مشكل از آنجا شروع مي شود كه  گاهی مغز ،فرار مي كند اما صاحبش را در مملكت جا مي گذارد... 

                                                پیامک  و عید

اگرچه رفته ای از پیش من، امید مراست            نرفته برگــــــــردی عینهـــــــو پیامک عید!

                                                   نشانی

بعد از وفات تربت ما در زمين مجوي...               (پرواز ۶۰۲ اروميــــه - اصفهــــــــــان)!

                                              شعر جهاني

 می گفت:  مي خواهم شعرهايم را بدهم ترجمه كنند نمی دانم  از چه زباني شروع كنم

گفتم: از زبان فارسي...!

                                            توصیه تحصیلی

        درخت تو گـــــــر بار دانش نگیرد                غنیمت شمر مدرک سرسری را!

                                           ظرفیت اخلاقی

من اگر خوبم اگر بد تو برو کشکت را...           که گناه دگران بر توی ابله سنه نه!!

                                         بیت نودی حافظ!

یکی از عقل می لافد یکی طامات میبافد             بیا کاین داوریها را به پشت خاور اندازیم!

                                 کنیز حاج باقر!

              وای باران باران...شیشه ها را چه کسی خواهد شست؟

                                     جرم گیر 

یکی از بدبختی های بشر این است که برای دستشویی اش جِرمگیر اختراع کرده است  اما برای مغزش نه...

                                            تعمیر معمار

     خشت اول چون نهد معمار کج                 خشتکش را بر سرش باید کشید!

                                             روز عشق

           زبانم گیر کرده لای دندان                 امان از لفظ: "اسپندارمزگان"! 

                                        ظرفیت سیاسی

        زنده باد مخالف من تا زمانیکه خودم شخصا گردنش را خرد کنم...!

                                           حل مشکلات

مشکلی نیست که آسان نشود                     مگر آن دسته که مشکل سازند!

              بلوتوث مجنون

چون بلوتوث دیوانگی های  مجنون در آمد

میزگردی به پا شد به نامِ:

«عشق و دیوانه بازی»

زاهدی گفت:

               این کار مصداق فعل  حرام است

عاقدی گفت:

              چاره‌ی کار

 عقد ایشان و لیلی،

         بعد عصرانه یا صرف  شام است

شاعری گفـت:

            مجنون دمش گرم!

چونکه عشقش به دیوان ما تا قیامت

                 اِند مضمون و جان کلام  است!

عاقلی گفت:

           هیهات!

               عشق در مکتب ما

                          تا لب پشت بام است

پیری از در در آمد

       -سینی چای در دست -

زیر لب گفت:

                    احسنت،

عشق را کار ناقص نشاید

               کار مجنون تمام است...

اشعار چارشنبه سوري (آرشيوي)

۱)

رسيدي و پر از شادي و شوري        آهاي چارشنبه سوري...   ادامه

***

۲)

انگـــــــاری غلغله ی محشـره چارشنبه سوری

گوشم از بمب و ترقّـــــــه کره چارشنبه سوری...                     ادامه

روبــــــان قرمز می خره براشون

این آقاهـــــه که عاشق  خراشه

خریدار  شبدر و کـــــاه و یونجه‌س

میگن تو بورس از اون عمده خراشه

با یونجه هی آش می پزه براشون

فِک می کنه که خوراک خر آشه

وقتی یکیش بچاد  پریشون میشه

با ناخنش سینه شو می خراشه

تب خــــرش بالا بره ، می ترسه-

که  آنفولانزای "بِ"ش آخر "آ " شه!

گاهی خراش می زننش می بینی

صورتش از چنگ خراش، خراشه

از آدمـــــــا خیری ندیده انگــــــار

یواش یواش میره عین  خرا شه

نگــــــو  چرا خرتوخره شعرمون

غصه نخـــــــور که دیگه آخراشه...